Apache Temel Özellikleri

AcceptFilter Yönergesi

Bu yönerge Protocol yönergesinde belirtilen protokol türüne göre bir dinleme soketinin işletim sistemine özgü en iyilemelerini etkin kılar. İşletim sistemi çekirdeği için temel önerme veri alınıncaya kadar veya HTTP isteğinin tamamı tamponlanana kadar sunucu sürecine bir soket tahsis etmemektir. Şimdilik sadece FreeBSD’nin Kabul Süzgeçleri ve Linux’un soket seçeneklerinden TCP_DEFER_ACCEPT ve Windows'un en iyilenmiş AcceptEx() işlevi desteklenmektedir.

Değiştirge olarak none kullanımı, protokolün kabul süzgeçlerini iptal edecektir. ftp: veya nntp gibi sunucunun baştan bir veri göndermesinin gerekli olduğu protokoller için kullanışlıdır. Örnek:

AcceptFilter nntp none

Öntanımlı protokol isimleri port 443 için https ve tüm diğer portlar için http'dir. Dinlenmesi için başka bir port ile ilgili bir protokol belirtmek isterseniz Listen yönergesine protokol argümanını ekleyin.

FreeBSD için öntanımlı değerler:

AcceptFilter http httpready
AcceptFilter https dataready

httpready kabul süzgeci HTTP isteklerinin tamamını işletim sistemi çekirdeği seviyesinde tamponlar. Çekirdek isteğin tamamını alır almaz sunucuya gönderir. Ayrıntılar için accf_http(9) kılavuz sayfasına bakınız. HTTPS istekleri şifrelenmiş olduğundan sadece accf_data(9) süzgeci kullanılır.

Linux’taki öntanımlı değerler:

AcceptFilter http data
AcceptFilter https data

Linux’un TCP_DEFER_ACCEPT soket seçeneği HTTP isteklerinin tamponlanmasını desteklemez. none dahil her değer dinleyici üzerinde TCP_DEFER_ACCEPT seçeneğini etkin kılar. Daha ayrıntılı bilgi edinmek için Linux tcp(7) kılavuz sayfasına bakınız.

Windows’taki öntanımlı değerler::

AcceptFilter http data
AcceptFilter https data

Windows'un mpm_winnt modülü AcceptEx() arayüzünü açıp kapamak için AcceptFilter'i yorumlar ve http protokol tamponlamasını desteklemez. Windows AcceptEx() arayüzünü tetikleyen iki değer vardır ve ağ soketlerini bağlantılar arasında yer değiştirirler. data, veri aktarılana kadar yukarıda anlatıldığı gibi bekler ve ilk veri tamponu ve uç ağ adresleri tek bir AcceptEx() çağrısından alınır. connect, AcceptEx() arayüzünü kullanacak, ayrıca uç ağ adresleri de alınacak, fakat none gibi connect seçeneği de ilk veri aktarımını beklemeyecektir.

Windows'ta none AcceptEx()'ten ziyade accept() kullanır ve ağ soketlerini bağlantılar arasında yer değiştirmez. Sürücü desteği bozuk ağ bağdaştırıcılarından başka vpn sürücüleri gibi bazı sanal ağ sağlayıcılar veya spam, virus veya casus yazılım süzgeçleri için kullanışlıdır.

Ayrıca bakınız:

• Protocol

AcceptPathInfo Yönergesi

Bu yönerge, istekte dosya isminden sonra (dizinde belirtilen dosya bulunmayabilir) belirtilen yol verisinin kabul edilip edilmeyeceğini denetler. Dosya isminden sonra belirtilen yol verisi PATH_INFO ortam değişkeninde betiklerin kullanımına sunulabilir.

Örneğin, içinde sadece here.html dosyası bulunan bir /test/ dizinimiz olsun. /test/here.html/more ve /test/nothere.html/more isteklerinin her ikisi de PATH_INFO değişkenine /more verisinin atanmasını sağlar.

AcceptPathInfo yönergesine atanabilecek argüman sayısı üçtür:

Off

Sadece dosya isminden sonra yol verisi bulunmayan istekler kabul edilir. Yukarıdaki örnekteki gibi /test/here.html/more şeklindeki istekler bir 404 (Nesne bulunamadı) hatasıyla sonuçlanır.

On

Mevcut bir dosyaya ait bir dosya isminden sonra bir yol verisinin de belirtildiği istekler kabul edilir. Yukarıdaki örnekteki gibi /test/here.html/more şeklindeki istekler, /test/here.html geçerli bir dosya olduğu takdirde kabul edilir.

Default

Dosya isminden sonra yol verisi belirtilen isteklerin nasıl ele alınacağı istekten sorumlu eylemci tarafından saptanır. Normal dosyalar için çekirdek eylemci öntanımlı olarak PATH_INFO isteklerini reddeder. cgi-script ve isapi-handler gibi betiklere hizmet eden eylemciler ise genellikle PATH_INFO isteklerini öntanımlı olarak kabul ederler.

AcceptPathInfo yönergesinin birincil amacı eylemcinin PATH_INFO istekleri hakkında verdiği kabul veya red kararını geçersiz kılabilmenizi sağlamaktır. Örneğin, PATH_INFO’ya dayalı olarak içerik üretmek için INCLUDES gibi bir süzgeç kullandığınız takdirde bu geçersizleştirme zorunlu olur. Normal dosyalar için çekirdek eylemci normal olarak isteği reddederdi, böyle bir durumda bir betiği etkin kılmak için aşağıdaki gibi bir yapılandırma kullanabilirsiniz:

<Files "mypaths.shtml">
  Options +Includes
  SetOutputFilter INCLUDES
  AcceptPathInfo On
</Files>

AccessFileName Yönergesi

Belge yolu üzerindeki dizinlerde dağıtık yapılandırma dosyalarının bulunmasına izin verilmişse sunucu bir isteği işlerken önce bu dizinlerde bu yönergede belirtilmiş yapılandırma dosyasını arar. Örnek:

AccessFileName .acl

Sunucu, /usr/local/web/index.html belgesini döndürmeden önce,

<Directory "/">
    AllowOverride None
</Directory>

şeklinde bir yapılandırma ile iptal edilmiş olmadıkça yönergeler için /.acl, /usr/.acl, /usr/local/.acl ve /usr/local/web/.acl dosyalarını okur.

Ayrıca bakınız:

• AllowOverride
• Yapılandırma Dosyaları
• .htaccess Dosyaları

AddDefaultCharset Yönergesi

Bu yönerge, yanıtın içerik türü text/plain veya text/html olmak şartıyla yanıta eklenecek karakter kümesini (karakter kodlamasınının ismini) belirler. Bu, asıl davranış çoğunlukla kullanıcının istemci yapılandırmasına bağlı olmakla birlikte, yanıtın gövdesinde META elemanı vasıtasıyla belirtilmiş karakter kümesini geçersiz kılar. AddDefaultCharset Off şeklinde bir atama bu işlevselliği iptal eder. AddDefaultCharset On ile bu işlevsellik etkin kılınmaktan başka iso-8859-1 karakter kümesini öntanımlı olarak yanıta eklenir. Yönergede karküm olarak belirtilecek değerler, Genel Ağ ortam türlerinde (MIME türlerinde) kullanmak üzere IANA’da kayıtlı karakter kümesi değerlerinden biri olmalıdır. Örnek:

AddDefaultCharset utf-8

AddDefaultCharset yönergesi sadece, metin kaynaklarının hepsinin aynı karakter kümesine sahip olduğu bilindiği takdirde ve her birinde ayrı ayrı karakter kümesi belirtmek çok külfetli olacaksa kullanılmalıdır. Buna bir örnek, CGI betikleri tarafından üretilmiş içeriğe sahip kaynaklara karakter kümesinin eklenmesidir; böyle kaynaklar çıktıda kullanıcı tarafından sağlanmış veri içermeleri nedeniyle karşı siteden kaynaklanan betikli saldırılardan zarar görebilir. Bununla birlikte, bir öntanımlı karakter kümesi belirtmek, tarayıcılarında “karakter kodlamasını kendiliğinden sapta” özelliğini etkin kılmış kullanıcıları korumayacağından daha iyi bir çözüm bu betikleri bu tür saldırılara karşı düzeltmek veya en iyisi silmektir.

Ayrıca bakınız:

• AddCharset

AllowEncodedSlashes Yönergesi

AllowEncodedSlashes yönergesi kodlanmış dosya yolu ayracı içeren URL’lere izin verir (/ yerine %2F ve ek olarak \ için ilgili sistemlerde %5C kullanılmış URL’ler).

Off öntanımlı değeriyle, böyle URL’ler bir 404 (Nesne bulunamadı) hatasıyla reddedilirler.

On değeriyle, böyle URL’ler kabul edilir ve kodlanmış dosya yolu ayraçları kodlanmış diğer karakterler gibi çözümlenir.

NoDecode değeriyle, böyle URL’ler kabul edilir fakat kodlanmış dosya yolu ayraçları çözümlenmeden kodlanmış halde bırakılır.

AllowEncodedSlashes On, çoğunlukla PATH_INFO ile bir arada kullanıldığı zaman kullanışlıdır.

Ayrıca bakınız:

• AcceptPathInfo

AllowOverride Yönergesi

Sunucu AccessFileName yönergesi ile belirtildiği şekilde bir .htaccess dosyasına rastlarsa önceki yapılandırma yönergelerinin hangilerinin geçersiz kılınmak üzere bildirildiğini bilmek ister.

Bu yönergeye ve AllowOverrideList yönergesine değer olarak None belirtilirse .htaccess dosyaları tamamen yok sayılır. Bu durumda, sunucu dosya sisteminde rastladığı .htaccess dosyalarını okumaya dahi çalışmayacaktır.

Bu yönergeye All değeri atanırsa, .htaccess bağlamında kullanılabilecek her yönergeye .htaccess dosyalarında izin verilir.

yönerge-türü olarak aşağıdaki yönerge grup isimlerinden biri belirtilebilir:

AuthConfig

AuthDBMGroupFile, AuthDBMUserFile, AuthGroupFile, AuthName, AuthType, AuthUserFile, Require ve benzeri yetkilendirme yönergelerinin kullanımını izin verilir.

FileInfo

Belge türünü denetleyen mod_mime Add* ve Remove* yönergeleri, ErrorDocument, ForceType, LanguagePriority, SetHandler, SetInputFilter, SetOutputFilter yönergeleri ve benzerleri ile Header, RequestHeader, SetEnvIf, SetEnvIfNoCase, BrowserMatch, CookieExpires, CookieDomain, CookieStyle, CookieTracking, CookieName belge meta veri yönergelerinin, mod_rewrite modülündeki RewriteEngine, RewriteOptions, RewriteBase, RewriteCond, RewriteRule yönergelerinin, mod_alias modülündeki Redirect, RedirectTemp, RedirectPermanent, RedirectMatch) yönergelerinin ve mod_actions modülündeki Action yönergesinin kullanımına izin verilir.

Indexes

Dizin içeriğinin listelenmesini denetleyen AddDescription, AddIcon, AddIconByEncoding, AddIconByType, DefaultIcon, DirectoryIndex, FancyIndexing, HeaderName, IndexIgnore, IndexOptions, ReadmeName yönergelerinin ve benzerlerinin kullanımına izin verilir.

Limit

Konak erişimini denetleyen Allow, Deny ve Order yönergelerinin kullanımına izin verilir.

Nonfatal=[Override|Unknown|All]

.htaccess dosyalarındaki sözdizimi hatalarının ölümcül olarak ele alınmaması için AllowOverride yönergesinin kullanımına izin verir; bunun yerine bir dahili sunucu hatasına sebep olur, izin verilmeyen veya tanınmayan yönergeler yoksayılır ve günlüğe bir uyarı çıktılanır:

• Nonfatal=Override ile AllowOverride tarafından yasaklanmış yönergeler ölümcül olarak ele alınmaz.
• Nonfatal=Unknown ile bilinmeyen yönergeler ölümcül olarak ele alınmaz. Yazım hatalarını ve mevcut olmayan bir modül tarafından gerçeklenmiş yönergeleri kapsar.
• Nonfatal=All ile yukarıdakilerin ikisi de ölümcül olarak ele alınmaz.

Geçerli bir yönergedeki yazım hatalarının hala dahili bir sunucu hatasına sebep olacağına dikkat ediniz.

Güvenlik

Ölümcül olmayan hatalar .htaccess kullanıcıları için güvenlikle ilgili sorunlara yol açabilir. Örneğin AllowOverride AuthConfig'e izin vermezse kullanıcıların siteye erişimini kısıtlayan yapılandırma iptal edilmiş olur.

Options[=seçenek,...]

Dizinlere özgü özellikleri denetleyen Options ve XBitHack yönergelerinin kullanımına izin verilir. Options komutunda belirtilecek seçenekler bir eşit işaretinden sonra aralarına sadece virgül konarak, fakat virgülden sonra boşluk bırakmadan belirtilebilir.

Options'ın örtük iptali

.htaccess dosyalarında kullanılabilen seçenek listesi bu yönergeyle sınırlanabilirse de herhangi bir Options yönergesine izin verildiği sürece miras alınmış diğer seçenekler göreli olmayan sözdizimi kullanılarak iptal edilebilir. Başka bir deyişle, bu mekanizma diğerlerinin değerlerini korumasına izin verirken belli bir seçeneği değerini korumaya zorlayamaz.

AllowOverride Options=Indexes,MultiViews

Örnek:

AllowOverride AuthConfig Indexes

Bu örnekte AuthConfig ve Indexes grubundaki yönergeler bir dahili sunucu hatasına yol açmayacaktır.

Ayrıca bakınız:

• AccessFileName
• AllowOverrideList
• Yapılandırma Dosyaları
• .htaccess Dosyaları

AllowOverrideList Yönergesi

Sunucu bir .htaccess dosyası (AccessFileName tarafından belirtildiği gibi) bulduğunda önceki yapılandırma yönergelerini geçersiz kılabilen bu dosyada hangi yönergelerin bildirildiğini bilmek ister.

Bu yönergeye ve AllowOverride yönergesine None atanmışsa .htaccess dosyaları tamamen yoksayılır. Bu durumda sunucu dosya sistemindeki .htaccess dosyalarını okumaya bile çalışmayacaktır.

Örnek:

AllowOverride None
AllowOverrideList Redirect RedirectMatch

Yukarıdaki örnekte sadece Redirect ve RedirectMatch yönergelerine izin verilmektedir. Tüm diğerleri dahili bir sunucu hatasına sebep olacaktır.

Örnek:

AllowOverride AuthConfig
AllowOverrideList CookieTracking CookieName

Yukarıdaki örnekte AllowOverride yönergesi AuthConfig yönerge grubuna izin verirken AllowOverrideList yönergesi FileInfo yönerge grubundan yalnız iki yönergeye izin vermektedir. Tüm diğerleri dahili bir sunucu hatasına sebep olacaktır.

Ayrıca bakınız:

• AccessFileName
• AllowOverride
• Yapılandırma Dosyaları
• .htaccess Dosyaları

CGIMapExtension Yönergesi

Bu yönerge Apache httpd’nin CGI bekitlerini çalıştırmak için kullanacağı yorumlayıcıyı nasıl bulacağını denetlemek için kullanılır. Örneğin, CGIMapExtension sys:\foo.nlm .foo satırı .foo uzantılı CGI betik dosyalarının FOO yorumlayıcıya aktarılmasını sağlar.

CGIPassAuth Yönergesi

CGIPassAuth yönergesi, HTTP Temel kimlik doğrulamasını gerçekleştiren betikler için gereken Authorization gibi HTTP yetkilendirme başlıklarına betiklerin erişebilmesini sağlar. Normalde bu HTTP başlıkları betiklerden gizli olup sunucuda HTTP Temel kimlik kanıtlaması etkin kılındığında sunucuya erişmekte kullanılan kullanıcı kimliklerinin ve parolalarının betikler tarafından görülmemesini mümkün kılar. Bu yönerge, HTTP Temel kimlik kanıtlamasını betiklerin gerçekleştirmesini sağlamak için kullanılmalıdır.

Apache HTTP Sunucusunun önceki sürümlerinde derleme sırasında kullanılabilen SECURITY_HOLE_PASS_AUTHORIZATION sabitinin yerine bu yönerge kullanılabilir.

Bu ayarlama mod_cgi, mod_cgid, mod_proxy_fcgi, mod_proxy_scgi ve benzerleri gibi ap_add_common_vars() kullanan modüller tarafından kabul görür. Özellikle, isteği alışılmış tarzda işleme sokmayıp bu arayüzü kullanan modülleri etkiler. Ayrıca, ap_add_common_vars() kullanmayan üçüncü parti modüller de bu ayarlamayı kullanmayı tercih edebilir.

ContentDigest Yönergesi

Bu yönerge RFC2616 ve RFC1864’te tanımlandığı gibi Content-MD5 üretimini etkin kılar.

MD5, verideki herhangi bir değişikliğin ileti özetinin değişmesi olarak yansıması nedeniyle yüksek derecede itimat sağlayan keyfi uzunlukta bir "ileti özeti" (bazen "parmakizi" dendiği de olur) hesaplama algoritmasıdır.

Content-MD5 başlığı öğe gövdesinin iki uç arasında ileti bütünlük sınamasının yapılabilmesini sağlar. Bir istemci veya vekil aktarılan öğe gövdesinde rastlantısal bir değişiklik olup olmadığını saptamak için bu başlığın doğruluğunu sınayabilir. Başlık örneği:

Her istekte ileti özeti hesaplanacağından (değerler saklanmaz), bu yönergenin sunucunuzda başarım sorunlarına yol açacağına dikkat ediniz.

Content-MD5, herhangi bir modül değil, sadece core modülü tarafından sunulan belgeler için gönderilir. Örneğin, SSI belgeleri CGI betikleri tarafından çıktılanırlar ve bayt seviyesinden çıktılar bu başlığa sahip olmazlar.

DefaultRuntimeDir Yönergesi

DefaultRuntimeDir yönergesi sunucunun çalışma anında oluşturacağı dosyaların (paylaşımlı bellek, kilitler, vb.) saklanacağı dizini belirtmekte kullanılır. Göreli bir yol belirtilirse tam yol ServerRoot yönergesinde belirtilene göreli olacaktır.

Örnek

DefaultRuntimeDir scratch/

DefaultRuntimeDir için öntanımlı yer derleme sırasında DEFAULT_REL_RUNTIMEDIR #define satırı ile değiştirilebilir.

Bilgi: ServerRoot bu yönergeden önce belirtilmiş olmalıdır, aksi takdirde temel dizin için öntanımlı ServerRoot kullanılır.

Ayrıca bakınız:

• ServerRoot üzerindeki izinlerin düzgün olarak nasıl ayarlanacağını öğrenmek için: güvenlik ipuçları

DefaultType Yönergesi

Bu yönerge iptal edilmiştir. Yapılandırma dosyalarının geriye uyumluluğunu sağlamak için, öntanımlı bir ortam türünün olmadığını belirten none değeriyle belirtilebilir. Örnek:

DefaultType None

DefaultType None sadece httpd-2.2.7 ve sonrasında mevcuttur.

Ortam türlerini dosya uzantıları üzerinden yapılandırmak için AddType yönergesini ve mime.types yapılandırma dosyasını veya belli özkaynak türleri için ortam türlerini yapılandırmak için ForceType yönergesini kullanın.

Define Yönergesi

Tek değiştirgeli biçemi httpd’yi -D seçeneğiyle çalıştırmaya eşdeğerdir. Bu yönerge, başlatma betiğinde -D seçeneğinin argümanlarını değiştirme gereği duymaksızın <IfDefine> bölümlerini kullanıma sokmak için kullanılabilir.

Buna ek olarak, ikinci değiştirge belirtilirse yapılandırma değişkenine bu değer atanır. Değişken yapılandırmada ${VAR} sözdizimi ile kullanılabilir. Değişken daima küresel olarak tanımlı olup yapılandırma bölümünü sarmalayan etki alanı ile sınırlanmaz.

<IfDefine TEST>
  Define servername test.example.com
</IfDefine>
<IfDefine !TEST>
  Define servername www.example.com
  Define SSL
</IfDefine>
DocumentRoot "/var/www/${servername}/htdocs"

RewriteMap sözdizimi ile karışmalardan kaçınmak için değişken isimleri ikinokta ":" karakterleri içeremez.

<Directory> Yönergesi

<Directory> ve </Directory> sadece ismi belirtilen dosya sistemi dizininde, bunun altdizinlerinde ve bu dizinlerin içindeki dosyalara uygulanacak bir yönerge grubunu sarmalamakta kullanılır. Bir dizin bağlamında kullanılabilecek her yönergeye izin verilir. dizin-yolu bir dizinin tam yolu olabileceği gibi Unix kabuk tarzı bir dosya ismi eşleştirme kalıbı da olabilir. Kalıp dizgesinde, ? herhangi bir tek karakterle, * herhangi bir karakter dizisiyle eşleşir. Ayrıca [] karakter aralıkları da kullanılabilir. ‘/’ karakteri ile hiçbir kalıp karakteri eşleşmez, bu bakımdan <Directory "/*/public_html"> ile /home/user/public_html değil, ama <Directory "/home/*/public_html"> eşleşecektir. Örnek:

<Directory "/usr/local/httpd/htdocs">
  Options Indexes FollowSymLinks
</Directory>

Dizin yollarında isterseniz önceleme kullanabilirsiniz, ancak eğer yol bazı boşluklar içeriyorsa mutlaka kullanmanız gerekir. Bir boşluk aksi belirtilmedikçe bir ifadenin sonunu belirlediğinden bu gereklidir.

~ karakterine ek olarak düzenli ifadeler de kullanılabilir. Örnek:

<Directory ~ "^/www/[0-9]{3}">

</Directory>

yönergesi /www/ içindeki üç rakamdan oluşan dizinlerle eşleşecektir.

Eğer çok sayıda (düzenli ifade olmayan) <Directory> bölümü, bir dosyayı içeren bir dizinle veya üst dizinlerinden biri ile eşleşiyorsa, uygulama en kısa eşleşmedeki yönergelerden başlayarak .htaccess dosyalarındaki yönergelere kadar genişletilir. Örneğin,

<Directory "/">
  AllowOverride None
</Directory>

<Directory "/home">
  AllowOverride FileInfo
</Directory>

bölümleri ile /home/web/dir/doc.html belgesine erişirken şu aşamalardan geçilir:

• AllowOverride None yönergesi uygulanır (.htaccess dosyaları iptal edilir).
• AllowOverride FileInfo yönergesi uygulanır (/home dizini için).
• Sırayla /home/.htaccess, /home/web/.htaccess ve /home/web/dir/.htaccess dosyaları içindeki FileInfo yönergeleri uygulanır.

Normal bölümlerin tamamı uygulanıncaya kadar düzenli ifadeler değerlendirilmez. Düzenli ifadelerin tamamı yapılandırma dosyasında görüldükleri sıraya göre sınanırlar. Örneğin,

<Directory ~ "abc$">
  # ... yönergeler burada ...
</Directory>

düzenli ifadeli bölümü, tüm normal <Directory> bölümleri ve .htaccess dosyaları uygulanıncaya kadar değerlendirilmeyecektir. Düzenli ifadeleri değerlendirmeye sıra gelince düzenli ifade /home/abc/public_html/abc ile eşleştirilecek ve buna ilişkin <Directory> uygulanacaktır.

<Directory "/"> için öntanımlı erişimin tüm erişime izin vermek oluşuna dikkat ediniz. Bunu şöyle bir blokla değiştirmeniz,

<Directory "/">
  Require all denied
</Directory>

ve erişilebilir olmasını istediğiniz dizinleri ayrıca belirtmeniz önerilir. Daha ayrıntılı bilgi edinmek için Güvenlik İpuçları belgesine bakınız.

Dizin bölümleri apache2.conf dosyasında yer alır. <Directory> yönergeleri iç içe olamazlar ve bir <Limit> veya <LimitExcept> bölümü içinde bulunamazlar.

Ayrıca bakınız:

• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

<DirectoryMatch> Yönergesi

<DirectoryMatch> and </DirectoryMatch> yönergeleri <Directory> gibi sadece ismi belirtilen dosya sistemi dizininde ve içindeki dosyalarda uygulanacak bir yönerge grubunu sarmalamakta kullanılır. Tek farkla argüman olarak bir düzenli ifade alır. Örnek:

<DirectoryMatch "^/www/(.+/)?[0-9]{3}/">
    # ...
</DirectoryMatch>

yönergesi /www/ içindeki (veya alt dizinlerindeki) üç rakamdan oluşan dizinlerle eşleşecektir.

2.4.8 itibariyle, isimli gruplar ve geriye başvurular elde edilmekte olup ilgili isim büyük harfe çevrildikren sonra "MATCH_" ile öncelendikten sonra ortama yazılmaktadır. Böylece yol elemanlarına mod_rewrite gibi modüllerden veya düzenli ifadelerden başvurmak mümkün kılınmıştır. Karışıklığı önlemek için, numaralı (isimsiz) geriye başvurular yoksayılmaktadır. Bunların yerine isimli geriye başvurular kullanılmalıdır.

<DirectoryMatch "^/var/www/combined/(?<sitename>[^/]+)">
    require ldap-group cn=%{env:MATCH_SITENAME},ou=combined,o=Example
</DirectoryMatch>

Ayrıca bakınız:

• Normal <Directory> bölümlerindeki yönergelerle düzenli ifadelerin nasıl karıştırıldığının bir açıklaması için <Directory> yönergesine bakınız.
• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

DocumentRoot Yönergesi

Bu yönerge httpd tarafından dosyalarının sunulacağı dizini belirler. Alias benzeri bir yönerge ile eşleşmedikçe, sunucu istenen URL’deki yolu, belge yolu haline getirmek için belge kök dizinine ekler. Örnek:

DocumentRoot "/usr/web"

yapılandırması ile http://my.example.com/index.html isteği /usr/web/index.html ile eşleştirilir. dizin-yolu ile göreli dosya yolu belirtildiği takdirde belge kök dizininin ServerRoot ile belirtilen sunucu kök dizinine göre belirtildiği varsayılır.

DocumentRoot ile belirtilen dizin bir bölü çizgisi ile bitirilmemelidir.

Ayrıca bakınız:

• URL’lerin Dosya Sistemi ile Eşlenmesi

<Else> Yönergesi

<Else> sadece ve sadece aynı etki alanındaki en son <If> veya <ElseIf> bölümü uygulanmamışsa kapsadığı yönergeleri uygular. Örneğin:

<If "-z req('Host')">
  # ...
</If>
<Else>
  # ...
</Else>

Burada, <If> yönergesi Host: başlıksız HTTP/1.0 istekleriyle eşleşirken <Else> Host: başlıklılarla eşleşir.

Ayrıca bakınız:

• <If>
• <ElseIf>
• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız. <If>, <ElseIf> ve <Else> son olarak uygulanır.

<ElseIf> Yönergesi

<ElseIf> kapsadığı yönergeleri sadece ve sadece belirtilen koşulun doğrulandığı ancak aynı etki alanında hemen önceki <If> veya <ElseIf> yönergesinin uygulanmadığı takdirde uygular. Örnek:

<If "-R '10.1.0.0/16'">
  #...
</If>
<ElseIf "-R '10.0.0.0/8'">
  #...
</ElseIf>
<Else>
  #...
</Else>

<ElseIf> bir isteğin uzak adresi 10.0.0.0/8 ağına aitse ama 10.1.0.0/16 ağına ait değilse içerdiği yönergelerin uygulanmasını sağlar.

Ayrıca bakınız:

• Tam bir kaynak ve daha fazla örnek için: Apache HTTP Sunucusundaki ifadeler
• <If>
• <Else>
• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız. <If>, <ElseIf> ve <Else> son olarak uygulanır.

EnableMMAP Yönergesi

Bu yönerge, sunucunun teslimat sırasında gerektiği takdirde bir dosya içeriğinin okunması için bellek eşleme kullanıp kullanmayacağını belirler. Öntanımlı olarak, bir isteğin yerine getirilmesi, mod_include kullanarak sunucu tarafından çözümlenen bir dosyanın teslimatı sırasında olduğu gibi, bir dosya içindeki veriye erişilmesini gerektirdiğinde Apache httpd, işletim sistemi tarafından desteklendiği takdirde dosyayı belleğe eşler.

Böyle bellek eşleme kimi zaman başarım artışını beraberinde getirirse de bazen sorunlardan kaçınmak için bellek eşlemeyi kapatmak daha iyi sonuç verir:

• Bazı çok işlemcili sistemlerde bellek eşleme httpd’nin başarımını düşürebilmektedir.
• httpd bellek eşlemli çalışırken bir dosyanın silinmesi veya boyutunun küçültülmesi httpd'nin parçalama arızası vererek çökmesine yol açabilir.

Bu tür sorunlardan dolayı zarar görülebilecek sunucu yapılandırmalarında dosya teslimatında bellek eşlemlerinin kullanımını şu şekilde iptal etmeniz gerekir:

EnableMMAP Off

Bu özellik, sadece NFS dosya sistemi üzerinde sunulan dosyaları kapsamak üzere şu şekilde kolayca kapatılabilir:

<Directory "/nfs-dosyaları-yolu">
  EnableMMAP Off
</Directory>

EnableSendfile Yönergesi

Bu yönerge, dosya içeriğinin istemciye teslimi için httpd’nin çekirdeğin dosya gönderme desteğini kullanıp kullanmayacağını belirler. Öntanımlı olarak, bir isteğin yerine getirilmesi, bir durağan dosyanın teslimatı sırasında olduğu gibi, bir dosya içindeki veriye erişilmesini gerektirmediği takdirde Apache httpd, işletim sistemi tarafından destekleniyorsa dosyayı istemciye teslim etmek için çekirdeğin dosya gönderme özelliğini kullanır.

Çekirdeğin dosya gönderme mekanizması, okuma, gönderme ve tampon ayırma işlemlerini ayrı ayrı yapmaktan kaçınır. Fakat bazı platformlarda veya bazı dosya sistemlerinde aşağıda belirtilen işlemsel sorunlardan kaçınmak için bu özelliği iptal etmek daha iyidir:

• Bazı platformlar, derleme sistemince saptanamayan bozuk bir dosya gönderme desteğine sahiptir; özellikle eğer derleme işlemi dosya gönderme desteğinde sorun olmayan bir makinede yapılıp çalıştırılabilir dosyaların sorunlu makineye kurulduğu durumda bu saptama yapılamayacaktır.
• Linux’ta IPv6 kullanırken dosya gönderme desteği bazı ağ kartlarındaki TCP toplama sağlaması aktarım hatasını tetikler.
• Itanium üzerinde çalışan Linux’ta dosya gönderme desteği (sendfile) 2GB’tan büyük dosyalarla çalışamamaktadır.
• DocumentRoot ağ dosya sistemi (NFS, SMB, CIFS, FUSE gibi) üzerinde olduğu durumda çekirdek ağ dosyalarını kendi arabelleği üzerinden sunamayabilir.

Bu sorunlardan muzdarip sunucu yapılandırmaları için bu özelliği şöyle etkin kılabilirsiniz:

EnableSendfile On

Bu özellik, sadece bir ağ dosya sistemi üzerinde sunulan dosyaları kapsamak üzere şu şekilde kolayca kapatılabilir:

<Directory "/nfs-dosyaları-yolu">
  EnableSendfile Off
</Directory>

EnableSendfile yönergesinin .htaccess ve diziniçi yapılandırmalarının mod_cache_disk tarafından desteklenmediğini lütfen aklınızdan çıkarmayın. EnableSendfile yönergesinin sadece küresel tanımları hesaba katılır.

Error Yönergesi

Yapılandırmada bir hatanın saptanması istenirse, bu yönerge yapılandırma çözümlemesinin durdurulması ve özel bir hata iletisi üretilmesi için kullanılabilir. Genelde kullanıldığı durum, gerekli modüllerin yapılandırmada bulunmadığının raporlanmasıdır.

# Örnek
# mod_include yüklü değilse bilelim
<IfModule !include_module>
  Error "Hata: mod_include mod_foo için gerekiyor. LoadModule ile yükleyin."
</IfModule>

# SSL veya NOSSL tanımlı mı bilelim
<IfDefine SSL>
<IfDefine NOSSL>
  Error "Ne SSL ne de NOSSL tanımlı. Sadece biri tanımlı olsa yeter."
</IfDefine>
</IfDefine>
<IfDefine !SSL>
<IfDefine !NOSSL>
  Error "Ya SSL ya da NOSSL tanımlı olmalı."
</IfDefine>
</IfDefine>

ErrorDocument Yönergesi

Bir sorun çıktığında veya hata oluştuğunda Apache httpd şu dört işlemden birini yapacak şekilde yapılandırılabilir:

1. Yerleşik bir hata iletisi çıktılanır.
2. Özel bir ileti çıktılanır.
3. Sorunu/hatayı işleyecek yerel bir URL-yoluna dahili bir yönlendirme yapılır.
4. Sorunu/hatayı işleyecek harici bir URL-yoluna yönlendirme yapılır.

İlk seçenek öntanımlıdır. Diğer üç seçenek ErrorDocument yönergesinin argümanları (hata kodundan sonra bir URL veya hata iletisi) ile belirtilir. Apache httpd bazı durumlarda sorun/hata ile ilgili ek bilgi verecektir.

2.4.13 itibariyle, özdevinimli dizgeler ve URLler üretmek için yönerge içinde ifade sözdizimi kullanılabilir.

URL’ler yerel yollarda (DocumentRoot’a göre) bir bölü çizgisi (/) ile başlatılabileceği gibi istemci tarafından çözümlenecek tam bir URL şeklinde de belirtilebilir. Bunlar yerine, tarayıcıda gösterilmek üzere bir ileti de belirtilebilir. Örnekler:

ErrorDocument 500 http://foo.example.com/cgi-bin/tester
ErrorDocument 404 /cgi-bin/bad_urls.pl
ErrorDocument 401 /subscription_info.html
ErrorDocument 403 "Kusura bakmayın, bugün hizmet veremiyoruz."
ErrorDocument 403 /cgi-bin/forbidden.pl?referrer=%{escape:%{HTTP_REFERER}}

Bunlardan başka, Apache httpd’nin kendi hata iletilerinin kullanılacağı özel default değeri ile belirtilebilir. Normal şartlar altında gerekmese de, bir şey belirtilmediği takdirde mevcut bir ErrorDocument yönergesini miras alan yapılandırmalarda Apache httpd’nin kendi hata iletilerinin kullanımı default değeri açıkça belirtilerek örnekteki gibi zorlanabilir:

ErrorDocument 404 /cgi-bin/bad_urls.pl

<Directory "/web/docs">
  ErrorDocument 404 default
</Directory>

ErrorDocument yönergesinde bir uzak URL (önünde http bulunan bir yol) belirtildiğinde, belge aynı sunucuda olsa bile, Apache HTTP Sunucusunun istemciye belgeyi bulacağı yer için bir yönlendirme göndereceğine dikkat ediniz. Bunun bazı istenmeyen etkileri vardır; en önemlilerinden biri istemcinin hata kodu yerine bir yönlendirme durum kodu alacak olmasıdır. Bu, bir URL’nin geçerliliğini durum koduna göre saptayan istemciler veya robotlar için yanıltıcı olacaktır. Buna ek olarak, ErrorDocument 401 için bir uzak URL belirttiğiniz durumda istemci 401 durum kodunu almayacağı için kullanıcıdan parola isteğinde bulunamayacaktır. Bu bakımdan, ihtiyaç duyduğunuz takdirde, ErrorDocument 401 yönergesine yerel bir belge belirtmelisiniz.

Sunucunun ürettiği hata iletileri "çok kısa" olduğu takdirde, Microsoft Internet Explorer (MSIE) öntanımlı olarak bu hata iletilerini yoksayar ve bunun yerine kendi "kullanıcı dostu" hata iletilerini kullanır. "Çok kısa" eşiği duruma göre değişmekle birlikte, genellikle, hata iletileriniz 512 bayttan büyük olduğu takdirde MSIE kendi hata iletileri yerine sunucunun ürettiği hata iletilerini gösterecektir. Bu konuda daha fazla bilgiyi Q294807 kodlu Microsoft Knowledge Base makalesinde bulabilirsiniz.

Çoğu yerleşik hata iletisi özel iletilerle değiştirilebilse de bazı durumlarda ErrorDocument ile ne belirtildiğine bakılmaksızın yerleşik hata iletileri kullanılır. Özellikle, bozuk bir istek saptandığında normal istek işleme hemen devre dışı bırakılır ve yerleşik hata iletisi döndürülür. Bu, hatalı istekler yaparak güvenlik sorunlarına yol açılmak istenmesi durumlarında gereklidir.

mod_proxy kullanıyorsanız, ProxyErrorOverride yönergesini etkin kılmak isteyebilirsiniz, böylece asıl sunucular adına özel hata iletileri üretebilirsiniz. ProxyErrorOverride etkin kılınmak istenmezse, Apache httpd vekalet edilen içerik için özel hata belgeleri üretmeyecektir.

Ayrıca bakınız:

• Özel Hata Yanıtları

ErrorLog Yönergesi

ErrorLog yönergesi sunucunun saptadığı hataları kaydedeceği dosyanın ismini belirtmek için kullanılır. dosya-yolu ile göreli dosya yolu belirtildiği takdirde dizininin ServerRoot ile belirtilen sunucu kök dizinine göre belirtildiği varsayılır.

ErrorLog "/var/log/httpd/error_log"

dosya-yolu bir boru imi "|" ile başlatıldığı takdirde hata iletilerinin hata günlüğünü işleme sokacak komuta borulanacağı varsayılır.

ErrorLog "|/usr/local/bin/httpd_errors"

Daha fazla bilgi için borulu günlüklere bakınız.

Dosya adı yerine syslog kullanılırsa, sistem desteklediği takdirde günlük kaydı syslogd(8) üzerinden yürütülür. Öntanımlı olarak local7 syslog oluşumu kullanılır. Bunu syslog:oluşum sözdizimini kullanarak değiştirebilirsiniz. Buradaki oluşum syslog.conf(5) kılavuz sayfasında belirtilen oluşum isimlerinden biri olabilir. Oluşum aslında küreseldir ve sanal konaklardan bazılarında değiştirilmişse, belirtilen en son oluşum tüm sunucuyu etkileyecektir.

ErrorLog syslog:user

Buna ek olarak, modüller kendi günlük kaydı oluşturucusunu sağlayabilir. Sözdizimi yukarıdaki örnekte kullanılan syslog sözdiziminin benzeridir.

GÜVENLİK: Günlük dosyalarının saklandığı dizin, sunucuyu başlatan kullanıcı dışındakiler tarafından yazılabilir olduğu takdirde güvenliğinizin nasıl tehlikeye gireceği güvenlik ipuçları belgesinde ayrıntılı olarak açıklanmıştır.

Ayrıca bakınız:

• LogLevel
• Apache HTTP Sunucusunun Günlük Dosyaları

ErrorLogFormat Yönergesi

ErrorLogFormat yönergesi, hata günlüğünde asıl hata iletisine ek olarak günlüklenecek ek bilgiyi belirtmek için kullanılabilir.

#Basit örnek
ErrorLogFormat "[%t] [%l] [pid %P] %F: %E: [client %a] %M"

İlk değiştirge olarak connection veya request belirtilmesi ek biçemlerin belirtilebilmesini sağlar. Böylece, belli bir bağlantı ya da istek için ilk ileti günlüklendiğinde ek bilgininde günlüklenmesi sağlanır. Bu ek bilgi sadece bağlantı/istek başına bir kere günlüklenir. herhangi bir günlük iletisine sebep olmadan işlenmişse ek bilgi de günlüklenmez.

Bu, bazı biçem dizgesi öğeleri çıktı üretmediğinde olur. Örneğin, Referer başlığı sadece günlük iletisi bir istekle ilişkilendirilmişse mevcuttur ve hata iletisi Referer başlığı istemcide okunduğu anda oluşur. Eğer bir çıktı üretilmezse, öntanımlı davranış önceki boşluk karakterinden sonraki boşluk karakterine kadar herşeyi silmektir. Yani, günlük satırı örtük olarak boşluklarla ayrılmış alanlara bölünür. Bir biçem dizgesi öğesi çıktı üretmezse alanın tamamı çıktılanmaz. Örneğin, [%t] [%l] [%a] %M  günlük biçeminde uzak adres %a kullanılamazsa sarmalayıcı köşeli ayraçlar da günlüklenmeyecektir. Boşluk karakterleri ters bölülerle öncelenerek bir alanı sınırlaması önlenebilir. '% ' (yüzde boşluk) çifti sıfır genişlikte bir alan ayracı olup herhangi bir çıktı üretmez.

Yukarıdaki davranış, biçem dizgesi öğesine değiştirciler eklenerek değiştirilebilir. - (tire) değiştircisi ilgili öğe bir çıktı üretmediğinde tire iminin günlüklenmesine sebep olur. Bağlantı/istek başına bir kere biçemlerinde + (artı) değiştircisini de kullanmak mümkündür.Artı değiştiricili bir öğe herhangi bir çıktı üretmezse satırın tamamı günlüklenmez.

Bir biçem öğesine günlük önem derecesi atamak için değiştirici olarak bir sayı kullanılabilir. Bu öğenin günlüklenebilmesi için günlük iletisinin önem derecesinin belirtilen günlük önem derecesinden daha yüksek olmaması gerekir. Sayı 1'den (alarm) 4'e (uyarı) ve 7'den (hata ayıklama) 15'e (trace8) kadar olabilir.

Örneğin, Referer istek başlığını günlükleyen %{Referer}i dizgeciğine değiştirciler eklendiğinde neler olduğunu burada görebilirsiniz:

Bazı biçem dizfesi öğeleri ayraç içine alınmış ek değiştirgeler kabul eder.

The log ID format %L günlük kimliği biçemi bağlantı veya istek için eşsiz bir kimlik üretir. Bu, bağlantı üzerinden gelen istek durumunda günlük satırlarının ait olduğu bağlantı veya isteği bağdaştırmak için kullanılabilir. %L biçem dizgesi ayrıca mod_log_config modülünde erişim günlüğü iletilerini hata günlüğü iletileriyle ilişklendirmek için de kullanılabilmektedir. mod_unique_id modülü yüklüyse onun eşsiz kimliği istekler için günlük kimliği olarak kullanılacaktır.

#Örnek (Evreli MPM'ler için öntanımlı biçim)
ErrorLogFormat "[%{u}t] [%-m:%l] [pid %P:tid %T] %7F: %E: [client\ %a] %M% ,\ referer\ %{Referer}i"

Bunun hata iletilerindeki sonuçları şöyle olabilir:

Dikkat edin, yukarıda açıklandığı gibi, bazı alanlar tanımlanmadıklarından tamamen yoksayılır.

#Örnek (2.2.x biçimine benzer)
ErrorLogFormat "[%t] [%l] %7F: %E: [client\ %a] %M% ,\ referer\ %{Referer}i"

#İstek/bağlantı günlük kimlikli gelişkin bir örnek
ErrorLogFormat "[%{uc}t] [%-m:%-l] [R:%L] [C:%{C}L] %7F: %E: %M"
ErrorLogFormat request "[%{uc}t] [R:%L] Request %k on C:%{c}L pid:%P tid:%T"
ErrorLogFormat request "[%{uc}t] [R:%L] UA:'%+{User-Agent}i'"
ErrorLogFormat request "[%{uc}t] [R:%L] Referer:'%+{Referer}i'"
ErrorLogFormat connection "[%{uc}t] [C:%{c}L] local\ %a remote\ %A"

Ayrıca bakınız:

• ErrorLog
• LogLevel
• Apache HTTP Sunucusu Günlük Dosyaları

ExtendedStatus Yönergesi

Bu yönerge, o an işlenmekte olan istek hakkında evre başına ek veriyi ve kullanım özetini izler; mod_status modülünü yapılandırarak bu değişkenleri çalışma anında görebilirsiniz. Diğer modüllerin bu sonuçlara bel bağlayabileceğini unutmayın.

Bu ayarlar sunucunun tamamına uygulanır ve bir sanal konakta etkin başka bir sanal konakta etkisiz kılınamaz. Ek durum bilgisinin toplanması sunucuyu yavaşlatabilir. Ayrıca, bu ayarın nazikçe yeniden başlatma sırasında değiştirilemeyeceğine dikkat ediniz.

FileETag Yönergesi

FileETag yönergesi, belge bir duruk dosyaya dayandığı takdirde ETag (Entity Tag - öğe etiketi kısaltması) yanıt başlığı alanını oluşturmakta kullanılacak dosya özniteliklerini yapılandırır. (ETag değeri, ağ band genişliğinden kazanmak için arabellek yönetiminde kullanılır.) FileETagyönergesi ne kullanılması gerektiğini belirleyebilmenizi sağlar. Değer olarak belirtilebilecek anahtar sözcükler şunlardır:

INode

Dosyanın düğüm numarası hesaba katılır.

MTime

Dosyanın son değişiklik tarih ve saati dahil edilir.

Size

Dosyanın bayt cinsinden uzunluğu dahil edilir.

All

Olası tüm alanlar kullanılır. Bu şuna eşdeğerdir:

FileETag INode MTime Size

None

Bir belge dosyasıyla sunulsa bile yanıta hiçbir ETag alanı dahil edilmez.

Öntanımlı ayarları miras alıp bunların kapsamını genişletmek/daraltmak için INode, MTime ve Size anahtar sözcüklerinin önüne + veya - imi konabilir. Bu imlerin bulunmadığı bir anahtar sözcüğün varlığı halinde hiçbir değer miras alınmaz.

Eğer bir dizinin yapılandırması FileETag INode MTime Size ve alt dizini FileETag -INode içeriyorsa bu alt dizinin (ve bir geçersizleştirme olmadığı takdirde onun alt dizinlerinin) ayarları FileETag MTime Size yapılandırmasına eşdeğer olacaktır.

<Files> Yönergesi

<Files> yönergesi, içerdiği yönergelerin etki alanını dosya isimlerine göre sınırlandırır. <Directory> ve <Location> bölümleri ile karşılaştırılabilir. Bir </Files> yönergesi ile sonlandırılması gerekir. Bu bölüm içinde belirtilen yönergeler, <Files> yönergesinde belirtilen dosya-adı’nın son bileşeniyle (dizinler atıldıktan sonda kalan dosya ismi) eşleşen nesnelere uygulanır. <Files> bölümleri yapılandırma dosyasında, <Directory> bölümleri ve .htaccess dosyaları okunduktan sonra fakat <Location> yönergelerinden önce göründükleri sıraya göre işleme sokulurlar. <Files> bölümlerinin <Directory> bölümlerinin içinde uygulama alanını sınırlamak amacıyla kullanılabileceğine dikkat ediniz.

dosya-adı argümanının bir dosya ismi veya bir dosya ismi kalıbı içermesi gerekir. Bir dosya ismi kalıbındaki her ? imi bir karakterle eşleştirilirken * imi karakter dizileri ile eşleştirilir.

<Files "zat.html">
    # zat.html dosyasına uygulanacakları buraya koy
</Files>

<Files "?at.*">
    # Buradakiler hat.html, kat.html, tat.html ve benzerlerine uygulanır.
</Files>

~ imine ek olarak düzenli ifadeler de kullanılabilir. Örneğin

<Files ~ "\.(gif|jpe?g|png)$">
    #...
</Files>

satırı en bilinen resim dosyası biçimleriyle eşleşecektir. Bunun yerine <FilesMatch> yönergesi de tercih edilebilirdi.

<Directory> ve <Location> bölümlerinin aksine, <Files> bölümleri .htaccess dosyaları içinde kullanılabilir. Bu sayede kullanıcıların kendi dosyalarına erişimi dosya seviyesinde denetlemelerine imkan sağlanmış olur.

Ayrıca bakınız:

• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

<FilesMatch> Yönergesi

<FilesMatch> yönergesi, içerdiği yönergelerin etki alanını <Files> yönergesinin yaptığı gibi dosya isimlerine göre sınırlandırır. Ancak, argüman olarak bir düzenli ifade kabul eder. Örneğin

<FilesMatch "\.(gif|jpe?g|png)$">
    # ...
</FilesMatch>

satırı en bilinen resim dosyası biçimleriyle eşleşecektir.

2.4.8 itibariyle, isimli gruplar ve geriye başvurular elde edilmekte olup ilgili isim büyük harfe çevrildikren sonra "MATCH_" ile öncelendikten sonra ortama yazılmaktadır. Böylece yol elemanlarına mod_rewrite gibi modüllerden veya düzenli ifadelerden başvurmak mümkün kılınmıştır. Karışıklığı önlemek için, numaralı (isimsiz) geriye başvurular yoksayılmaktadır. Bunların yerine isimli geriye başvurular kullanılmalıdır.

<FilesMatch "^(?<sitename>[^/]+)">
    require ldap-group cn=%{env:MATCH_SITENAME},ou=combined,o=Example
</FilesMatch>

Ayrıca bakınız:

• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

ForceType Yönergesi

Bu yönerge, bir .htaccess dosyası veya bir <Directory>, <Location> veya <Files> bölümüne yerleştirildiği zaman, eşleşen tüm dosyaların ortam-türü ile belirtilen içerik türüyle sunulmasına sebep olur. Örneğin, altında sadece GIF dosyaları bulunan bir dizininiz varsa ve bunlara tek tek .gif uzantısı belirtmek istemiyorsanız şu yapılandırmayı kullanabilirsiniz:

ForceType image/gif

Bu yönerge, AddType yönergesi üzerinden ve mime.types dosyasında örtük olarak tanımlanmış ortam türü/dosya uzantısı ilişkilerini geçersiz kılar.

Ayrıca, daha genel ForceType ayarlarını da None değeriyle geçersiz kılabilirsiniz:

# tüm dosyaların image/gif olarak sunulması için:
<Location "/images">
  ForceType image/gif
</Location>

# normal MIME-türüne geri dönmek için:
<Location "/images/mixed">
  ForceType None
</Location>

Bu yönerge, öncelikle dosya sisteminden sunulan duruk dosyalar için üretilen içerik türlerini geçersiz kılar. Duruk dosyaların haricindeki özkaynaklar için yanıt üretecinin genelde bir Content-Type belirttiği durumda bu yönerge etkisizdir.

GprofDir Yönergesi

Sunucu gprof ayrıntılı inceleme desteği ile derlenmişse, GprofDir yönergesi gmon.out dosyalarının süreç çıktığında belirtilen dizine yazılmasını sağlar. Eğer değiştirge bir yüzde simgesi ('%') ile bitiyorsa her süreç kimliği için alt dizinler oluşturulur.

Bu yönerge şimdilik sadece prefork MPM'i ile çalışmaktadır.

HostnameLookups Yönergesi

Bu yönerge oturum açabilecek konak isimlerini tespit edebilmek için DNS sorgularını etkin kılar (ve sonuç REMOTE_HOST’ta belirtilerek CGI/SSI’lere aktarılır). Double değeri sorgunun çift yönlü yapılacağını belirtir. Yani, bir tersine sorgunun ardından bir normal sorgu yapılır. Normal sorguda elde edilen IP adreslerinden birinin istek yapan IP adresi ile eşleşmesi gerekir. ("tcpwrappers" terminolojisinde buna PARANOID adı verilir.)

Konak ismine göre erişimi denetlemek için mod_authz_host kullanıldığında, nasıl bir ayar yapıldığına bakılmaksızın, çift yönlü sorgulama yapılır. Bu güvenlik için gereklidir. Bunun dışında açıkça HostnameLookups Double belirtilmedikçe genellikle çift yönlü sorgulama yapılmaz. Örneğin, sadece HostnameLookups On belirtilmiş ve konak ismi kısıtlamalarıyla korunmuş bir nesne için bir istek yapılmışsa çift yönlü sorgunun başarısına bakılmaksızın CGI’lere REMOTE_HOST olarak tek yönlü sorgu sonucu aktarılır.

Gerçekte ters yönlü sorguya gerek duyulmayan sitelerde ağ trafiğini yormamak için Off, öntanımlı değerdir. Ayrıca, son kullanıcıların DNS sorguları nedeniyle gereksiz yere bir beklemeye maruz kalmaması için de bu daha iyidir. Yükü zaten ağır olan sitelerde, DNS sorgularının görece uzun zaman alması nedeniyle bu yönergenin değeri Off olarak bırakılmalıdır. Öntanımlı olarak kurulum dizininizin bin alt dizinine kurulan logresolve uygulaması kullanılarak oturum açan IP adresleri için isim sorguları çevrim dışıyken yapılabilir.

Son olarak, konak ismine dayalı Require yönergelerine sahipseniz konak ismi araması HostnameLookups ayarına bakılmaksızın gerçekleştirilecektir.

<If> Yönergesi

<If> yönergesi bir ifadeyi çalışma anında değerlendirir ve ifadenin sonucu doğru olduğu takdirde içerdiği yönergeleri uygular. Örnek:

<If "-z req('Host')">

Bir Host: başlığı içermeyen HTTP/1.0 istekleriyle eşleşir. İfadeler, dizge karşılaştırması (==, !=, <, ...), tamsayı karşılaştırması (-eq, -ne, ...) ve diğerleri (-n, -z, -f, ...) için kabuktakilere benzer çeşitli işleçler içerebilir. Ayrıca, düzenli ifadeleri,

<If "%{QUERY_STRING} =~ /(delete|commit)=.*?elem/">

kabuk tarzı kalıp eşleştirme ve birçok başka işlemi kullanmak da mümkündür. Bu işlemler istek başlıklarında (req), ortam değişkenlerinde (env) ve çok sayıda başka niteliklerin üstünde yapılabilir. Apache HTTP Sunucusundaki İfadeler belgesinde daha ayrıntılı bilgi bulabilirsiniz.

Bu yapılandırma bölümünün içinde sadece dizin bağlamını destekleyen yönergeler kullanılabilir.

Ayrıca bakınız:

• Apache HTTP Sunucusundaki İfadeler belgesinde daha ayrıntılı bilgi ve örnek bulabilirsiniz.
• <ElseIf>
• <Else>
• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız. <If>, <ElseIf> ve <Else> son olarak uygulanır.

<IfDefine> Yönergesi

<IfDefine sınama>...</IfDefine> bölümü koşullu olarak işleme sokulacak yönergeleri içerir. Bir <IfDefine> bölümü içindeki yönergeler sadece sınama doğru sonuç verirse işleme sokulur. Aksi takdirde, bölüm içinde kalan her şey yok sayılır.

<IfDefine> bölüm yönergesinde sınama için belirtilebilecek iki biçim vardır:

• parametre-adı
• !parametre-adı

Birinci durumda bölüm içinde kalan yönergeler sadece parametre-adı ile belirtilen parametre tanımlı ise işleme sokulur. İkinci durumda ise tersi yapılır, yani sadece parametre-adı ile belirtilen parametre tanımlı değil ise yönergeler işleme sokulur.

parametre-adı argümanı sunucu başlatılırken httpd komut satırında -Dparametre ile veya Define yönergesi ile belirtilerek tanımlı hale getirilebilir.

<IfDefine> bölümleri iç içe olabilir, dolayısıyla çok parametreli basit sınamalar gerçeklenebilir. Örnek:

<IfDefine ReverseProxy>
  LoadModule proxy_module   modules/mod_proxy.so
  LoadModule proxy_http_module   modules/mod_proxy_http.so
  <IfDefine UseCache>
    LoadModule cache_module   modules/mod_cache.so
    <IfDefine MemCache>
      LoadModule mem_cache_module   modules/mod_mem_cache.so
    </IfDefine>
    <IfDefine !MemCache>
      LoadModule cache_disk_module   modules/mod_cache_disk.so
    </IfDefine>
  </IfDefine>
</IfDefine>

<IfModule> Yönergesi

<IfModule sınama>...</IfModule> bölümü belli bir modülün varlığına veya yokluğuna göre işleme sokulacak yönergeleri içerir. Bir <IfModule> bölümü içindeki yönergeler sadece sınama doğru sonuç verirse işleme sokulur. Aksi takdirde, bölüm içinde kalan her şey yok sayılır.

<IfModule> bölüm yönergesinde sınama için belirtilebilecek iki biçim vardır:

• modül
• !modül

Birinci durumda bölüm içinde kalan yönergeler sadece modül ile belirtilen modül Apache httpd içine dahil edilmişse veya LoadModule yönergesi ile devingen olarak yüklenmişse işleme sokulur. İkinci durumda ise tersi yapılır, yani sadece modül içerilmiş değil ise yönergeler işleme sokulur.

modül argümanında bir modül betimleyici veya modülün derleme sırasındaki dosya adı belirtilebilir. Örneğin, rewrite_module bir betimleyici, mod_rewrite.c ise bir dosya ismidir. Eğer modül çok sayıda kaynak dosyasından oluşuyorsa STANDARD20_MODULE_STUFF dizgesini içeren dosyanın ismi kullanılır.

<IfModule> bölümleri iç içe olabilir, dolayısıyla çok parametreli basit sınamalar gerçeklenebilir.

Include Yönergesi

Bu yönerge sunucu yapılandırma dosyalarının başka dosyaları içermesini mümkün kılar.

Çok sayıda dosyayı bir kerede alfabetik sırada içermek için yolun dosya ismi ve dizin parçalarında kabuk tarzı (fnmatch()) dosya ismi kalıp karakterleri kullanılabilir. Ayrıca, eğer Include yönergesi bir dosya değil de bir dizin gösteriyorsa Apache httpd bu dizindeki ve alt dizinlerindeki bütün dosyaları okuyacaktır. Bunula birlikte, dizinin bir bütün olarak okutulması önerilmez, çünkü dizinde httpd programının çökmesine sebep olabilecek geçici dosyalar unutulabilir. Bunun yerine, belli bir şablona uyan dosyaları seçebilmek için, örneğin *.conf gibi dosya kalıplarının kullanılmasını öneriyoruz.

Include yönergesi, bir dosya kalıbı ifadesi hiçbir dosyayla eşleşmezse bir hatayla başarısız olacaktır. Eşleşmeyen dosya kalıbı ifadelerinin yoksayılması gerekiyorsa IncludeOptional yönergesi kullanılabilir.

Dosya yolu mutlak bir dosya yolu olarak belirtilebileceği gibi ServerRoot dizinine göreli olarak da belirtilebilir.

Örnekler:

Include /usr/local/apache2/conf/ssl.conf
Include /usr/local/apache2/conf/vhosts/*.conf

Veya dizinler ServerRoot dizinine göre belirtilebilir:

Include conf/ssl.conf
Include conf/vhosts/*.conf

Dosya kalıbı karakterleri yolun dizin ve dosya parçalarına yerleştirilebilir. conf/vhosts altında en azından bir *.conf içeren hiçbir alt dizin yoksa bu örnek başarısız olacaktır:

Include conf/vhosts/*/*.conf

Bunun yerine, dizin ve dosyaların eksikliği durumunda aşağıdaki komut sadece yoksayılır:

IncludeOptional conf/vhosts/*/*.conf

Ayrıca bakınız:

• IncludeOptional
• apache2ctl

IncludeOptional Yönergesi

Bu yönerge, diğer yapılandırma dosyalarının sunucu yapılandırma dosyasında içerilmesini sağlar. Çalışması Include yönergesi ile bir istisna dışında aynıdır. Dosya kalıp karakterlerinin hiçbir dosya veya dizinle eşleşmemesi durumunda IncludeOptional yönergesi bir hataya sebep olmak yerine bunu sadece yoksayacaktır.

Ayrıca bakınız:

• Include
• apache2ctl

KeepAlive Yönergesi

Keep-Alive yönergesi HTTP/1.0 protokolüne bir eklenti olup HTTP/1.1 protokolünün kalıcı bağlantı özelliği aynı TCP bağlantısı üzerinden çok sayıda isteğin gönderilmesini mümkün kılan uzun süreli HTTP oturumları açılmasını sağlar. Bunun, çok sayıda resim içeren HTML belgelerin yanıt zamanlarında bazı durumlarda %50’lik bir hızlanmayla sonuçlandığı gösterilmiştir. Kalıcı bağlantıları etkin kılmak için yönerge KeepAlive On şeklinde kullanılır.

HTTP/1.0 istemcileri için kalıcı bağlantılar sadece bir istemci tarafından özellikle istendiği takdirde kullanılabilir. Ek olarak, HTTP/1.0 istemci kalıcı bağlantıları sadece içerik uzunluğu baştan bilindiği zaman kullanılabilir. Bu, CGI çıktısı, SSI sayfaları ve sunucunun ürettiği dizin listeleri gibi genellikle HTTP/1.0 istemcilere kalıcı bağlantılar kullanmayan devingen içeriklere uygulanır. HTTP/1.1 istemciler için kalıcı bağlantılar aksi belirtilmedikçe öntanımlıdır. İstemci istediği takdirde, uzunluğu bilinmeyen içerik kalıcı bağlantılar üzerinden gönderilirken parçalı kodlama kullanılacaktır.

Bir istemci kalıcı bağlantı kullandığı takdirde, bağlantı üzerinden kaç istek gönderilirse gönderilsin, MaxConnectionsPerChild yönergesi bakımından tek bir istek olarak değerlendirilir.

Ayrıca bakınız:

• MaxKeepAliveRequests

KeepAliveTimeout Yönergesi

Sunucunun kalıcı bir bağlantıyı kapatmadan önce bir sonraki isteği kaç saniye bekleyeceğini belirler. Ayrıca, ms soneki kullanılarak süreyi milisaniye olarak belirtmek de mümkündür. İstek alındıktan sonra Timeout yönergesiyle belirtilen zaman aşımı değeri uygulanır.

KeepAliveTimeout için yüksek bir değer belirtmek ağır yüklü sunucularda başarım sorunlarına yol açar. Daha yüksek bir zaman aşımı, boştaki istemcilerin bulunduğu bağlantıları bekleyen daha fazla sunucu sürecini meşgul edecektir.

İsme dayalı sanal konak için KeepAliveTimeout atanmamışsa, yerel IP adresi ve portu ile en iyi eşleşen ilk sanal konağın değeri kullanılır.

<Limit> Yönergesi

Erişim denetleyicileri normalde tüm erişim yöntemleri için etkindir ve olağan olanı da budur. Genel durum olarak, erişim denetim yönergeleri bir <Limit> bölümüne yerleştirilmemelidir.

<Limit> bölümünün amacı, erişim denetleyicilerinin etkilerini belli HTTP yöntemleri için sınırlamaktır. <Limit> bölümü içinde listelenen erişim sınırlamaları, kalan tüm diğer yöntemler için etkisiz olacaktır. Aşağıdaki örnekte, erişim sınırlaması POST, PUT ve DELETE yöntemleri için uygulanmakta, diğer tüm yöntemler korumasız bırakılmaktadır:

<Limit POST PUT DELETE>
  Require valid-user
</Limit>

Birden fazla bölümde kullanılabilecek yöntem isimleri: GET, POST, PUT, DELETE, CONNECT, OPTIONS, PATCH, PROPFIND, PROPPATCH, MKCOL, COPY, MOVE, LOCK ve UNLOCK. Yöntem isimleri harf büyüklüğüne duyarlıdır. GET yöntemi sınırlanırsa HEAD istekleri de sınırlanmış olur. TRACE yöntemi sınırlanamaz (bkz, TraceEnable).

<Limit> ve <LimitExcept> yönergeleri iç içe olabilirler. Bu durumda, başarılı her <Limit> veya <LimitExcept> seviyesi, erişim denetimlerinin uygulanacağı yöntemlerle sınırlı kalmalıdır.

Örneğin, aşağıdaki yapılandırmayı ele alalım; tüm kullanıcılar POST istekleri için yetkilendirilecek ve tüm durumlarda Require group editors yönergesi yoksayılacaktır:

<LimitExcept GET>
  Require valid-user
</LimitExcept>
<Limit POST>
  Require group editors
</Limit>

<LimitExcept> Yönergesi

<LimitExcept> ve </LimitExcept> argüman olarak belirtilenler dışında kalan HTTP yöntemleri için kullanılacak erişim sınırlayıcıları gruplamakta kullanılır. Yani, <Limit> bölümünün tersine, standart olsun olmasın bütün yöntemler için erişimi kısıtlamakta kullanılabilir. Daha ayrıntılı bilgi edinmek için <Limit> yönergesinin açıklamasına bakınız.

Örnek:

<LimitExcept POST GET>
  Require valid-user
</LimitExcept>

LimitInternalRecursion Yönergesi

Örneğin, özgün istekleri dahili olarak bir CGI betiğine yönlendiren Action yönergesi kullanıldığında bir dahili yönlendirme oluşur. İstek içi istekler ise bazı URI’ler için istek yapıldığında ne olacağını bulmak için Apache httpd’nin kullandığı bir mekanizmadır. Örneğin, mod_dir, DirectoryIndex yönergesinde listelenen dosyalara bakmak için istek içi istekler kullanır.

LimitInternalRecursion yönergesi sunucunun dahili yönlendirmeler ve istek içi isteklerin oluşturduğu döngülerden dolayı çökmemesini sağlar. Böyle döngüler genellikle yanlış yapılandırma sonucu ortaya çıkarlar.

Yönerge her istek için değerlendirmeye alınacak iki farklı sınırlama için kullanılabilir. İlk sayı ardarda gelebilen dahili yönlendirmelerin azami sayısını, ikinci sayı ise istek içi isteklerin ne kadar iç içe olabileceğini belirler. Tek bir sayı belirtilirse iki sınırlama için de aynı değer kullanılır.

LimitInternalRecursion 5

LimitRequestBody Yönergesi

Bu yönerge, bir istek gövdesinde izin verilen bayt sayısını 0 (sınırsız anlamında) ile 2147483647 (2GB) arasında sınırlamak için kullanılır. Vekil isteklerinin snırlı uygulanabilirliği için aşağıdaki nota bakınız.

LimitRequestBody yönergesi kullanıcıya yönergenin kullanıldığı bağlam (sunucu, belli bir dizin, belli bir dosya, belli bir yer) dahilinde bir HTTP istek iletisi gövdesinin izin verilen uzunluğu için bir sınır belirleme imkanı verir. Eğer istemcinin isteği bu sınırı aşarsa sunucu isteği sunmak yerine bir hata iletisi döndürecektir. Normal bir istek ileti gövdesinin uzunluğu büyük oranda özkaynağın doğasına ve bu özkaynak üzerinde izin verilen yöntemlere bağlıdır. CGI betikleri genellikle ileti gövdesini form bilgisini almak için kullanır. PUT yöntemi gerçeklenimleri, en azından, sunucunun o özkaynak için kabul etmek isteyeceği herhangi bir gösterim kadar büyük bir değer gerektirecektir.

Bu yönerge, bazı hizmet reddi (DoS) saldırılarından kaçınmak için sunucu yöneticilerine, anormal istemci istekleri üzerinde daha iyi denetim imkanı sağlar.

Eğer, örneğin, belli bir yere dosya yükleme izni verir ve buraya yüklenebilecek dosya boyutunu 100 kB ile sınırlamak isterseniz yönergeyi şöyle kullanabilirsiniz:

LimitRequestBody 102400

LimitRequestFields Yönergesi

sayı, en küçük 0 (sınırsız anlamında), en büyük 32767 olabilir. Öntanımlı değer bir derleme zamanı sabiti olan DEFAULT_LIMIT_REQUEST_FIELDS ile belirlenir (dağıtımla gelen değeri 100’dür).

LimitRequestFields yönergesi sunucu yöneticilerine bir HTTP isteğinde izin verilen istek başlık alanlarının sayısı üzerindeki sınırı değiştirebilme imkanı verir. Sunucu bu değerin, normal bir istemci isteğinin içerebileceği alan sayısından daha büyük olmasına ihtiyaç duyar. Bir istemci tarafından kullanılan istek başlık alanlarının sayısı nadiren 20’yi geçer, fakat bu farklı istemci gerçeklenimleri için değişiklik gösterir ve çoğunlukla kullanıcının tarayıcısını ayrıntılı içerik müzakeresini desteklemek için nasıl yapılandırdığıyla ilgilidir. İsteğe bağlı HTTP eklentileri çoğunlukla istek başlık alanları kullanılarak ifade edilir.

Bu yönerge, bazı hizmet reddi (DoS) saldırılarından kaçınmak için sunucu yöneticilerine, anormal istemci istekleri üzerinde daha iyi denetim imkanı sağlar. Eğer normal istemciler sunucudan istekte bulunurken çok fazla başlık alanı gönderildiğine dair bir hata iletisi alırlarsa bu değerin arttırılması gerekir.

Örnek:

LimitRequestFields 50

LimitRequestFieldSize Yönergesi

Bu yönerge, HTTP istek başlığında izin verilecek bayt sayısını belirler.

LimitRequestFieldSize yönergesi, sunucu yöneticilerine HTTP istek başlık alanının azami uzunluğunu ayarlama imkanı verir. Sunucu bu değerin, normal bir istemci isteğinin içerebileceği herhangi bir başlık alanını tutabilecek kadar büyük olmasını gerektirir. Normal bir istek başlık alanı uzunluğu kullanıcının tarayıcısını ayrıntılı içerik müzakeresini desteklemek için nasıl yapılandırdığıyla ilgilidir. SPNEGO kimlik doğrulama başlıkları 12392 baytlık olabilir.

Bu yönerge, bazı hizmet reddi (DoS) saldırılarından kaçınmak için sunucu yöneticilerine, anormal istemci istekleri üzerinde daha iyi denetim imkanı sağlar.

Örnek:

LimitRequestFieldSize 4094

LimitRequestLine Yönergesi

Bu yönerge, HTTP istek satırında izin verilecek bayt sayısını belirler.

LimitRequestLine yönergesi, sunucu yöneticilerine bir istemcinin HTTP istek satırının azami uzunluğunu ayarlama imkanı verir. İstek satırının içeriği HTTP yöntemi, URI ve protokol sürümünden oluştuğundan LimitRequestLine yönergesi, sunucudan bir istek için kullanılan istek adresinin uzunluğunu sınırlamış olur. Sunucu bu değerin, bir GET isteğinin sorgu kısmında aktarılabilen her bilgi dahil, özkaynak isimlerinden her birini tutabilecek kadar büyük olmasını gerektirir.

Bu yönerge, bazı hizmet reddi (DoS) saldırılarından kaçınmak için sunucu yöneticilerine, anormal istemci istekleri üzerinde daha iyi denetim imkanı sağlar.

Örnek:

LimitRequestLine 4094

LimitXMLRequestBody Yönergesi

Bir XML temelli istek gövdesinin azami bayt sayısını belirler. Değer olarak 0 belirtildiğinde herhangi bir boyut sınaması yapılmaz.

Örnek:

LimitXMLRequestBody 0

<Location> Yönergesi

<Location> bölüm yönergesi kapsadığı yönergelerin etki alanını belirtilen URL’lerle sınırlar. Bu yönerge, <Directory> yönergesine benzer ve </Location> yönergesi ile biten bir alt bölüm başlatır. <Location> bölümleri yapılandırma dosyasında göründükleri sıraya göre, <Directory> bölümleri ve .htaccess dosyaları okunup <Files> bölümleri de işlendikten sonra işleme sokulurlar.

<Location> bölümleri dosya sisteminin tamamen dışında işlem görürler. Bunun çeşitli sonuçları olur. En önemlisi, <Location> yönergelerinin dosya sistemi konumlarına erişimi denetim altına almak için kullanılmaması gerekliliğidir. Aynı dosya sistemi konumuna farklı URL’lerle erişmek mümkün olduğundan bu tür erişim denetimleri hile ile atlatılabilir olacaktır.

URL'nin yol bileşeni aşağıdaki koşullardan herhangi birini sağlıyorsa sarmalanan yönergeler isteğe uygulanır:

• Belirtilen yer URL'nin yol bileşeni ile tam olarak eşleşiyordur.
• Belirtilen yer bir bölü çizgisi öncesinde bitiyorsa URL'nin yol bileşeninin öneklerinden biriyle eşleşiyordur (bağlamsal bir kök dizin olarak).
• Belirtilen yer bir bölü çizgisi ile bitiyorsa URL'nin yol bileşeninin öneklerinden biriyle eşleşiyordur (bağlamsal bir kök dizin olarak).

Aşağıdaki örnekte yer belirtimi bir bölü çizgisi ile bitirilmemiştir. /private1, /private1/ ve /private1/file.txt istekleri için sarmalanan yönergeler uygulanacaktır, fakat /private1other isteğine uygulanmayacaktır.

<Location "/private1">
    #  ...
</Location>

Aşağıdaki örnekte yer belirtimi bir bölü çizgisi ile bitirilmiştir. /private2/ ve /private2/file.txt istekleri için sarmalanan yönergeler uygulanacaktır, fakat /private2 ve /private2other isteklerine uygulanmayacaktır.

<Location "/private2/">
    # ...
</Location>

Kaynağa yapılan (vekil olmayan) tüm istekler için eşleşecek URL, /yol/ şeklinde bir URL yolu olmalı; ne şema, ne konak ismi ne port ne de sorgu dizgesi içermelidir. Vekil istekleri için eşleşecek URL ise şema://sunucuadı/dosya-yolu şeklinde olmalı ve önek içermelidir.

URL içinde dosya kalıp karakterleri kullanılabilir. Dosya kalıp karakterleri bulunan bir dizgede bulunan ? karakteri herhangi bir tek karakterle eşleşirken * karakteri herhangi bir karakter dizisi ile eşleşecektir. URL yolu içindeki / karakterleri ile hiçbir dosya kalıp karakteri eşleşmez.

Ayrıca, ~ karakteri eşliğinde düzenli ifadeler de kullanılabilir. Örneğin,

<Location ~ "/(ek|hususi)/veri">
    #...
</Location>

yönergesi /ek/veri ve /hususi/veri alt dizgeleriyle eşleşecektir. <LocationMatch> yönergesi <Location> yönergesinin düzenli ifade sürümüne eşdeğer davranır ve bir çok yazı tipinde ~ karakterini - karakterinden ayırmak zor olduğu için tercih edilir.

<Location> işlevselliği özellikle SetHandler yönergesi ile birlikte kullanışlı olur. Örneğin, durum isteklerini etkin kılmak ama sadece example.com’dan gelen isteklere izin vermek için şöyle bir uygulama yapabilirsiniz:

<Location "/status">
  SetHandler server-status
  Require host example.com
</Location>

Ayrıca bakınız:

• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

<LocationMatch> Yönergesi

<LocationMatch> yönergesi içerdiği yönergelerin etki alanını <Location> yönergesinin yaptığı gibi belirtilen URL’lerle sınırlar. Ancak argüman olarak basit bir dizge değil bir düzenli ifade alır. Örneğin,

<LocationMatch "/(ek|hususi)/veri">
    # ...
</LocationMatch>

yönergesi /ek/veri ve /hususi/veri alt dizgeleriyle eşleşecektir.

<LocationMatch "^/(ek|hususi)/veri">

2.4.8 itibariyle, isimli gruplar ve geriye başvurular elde edilmekte olup ilgili isim büyük harfe çevrildikren sonra "MATCH_" ile öncelendikten sonra ortama yazılmaktadır. Böylece yol elemanlarına mod_rewrite gibi modüllerden veya düzenli ifadelerden başvurmak mümkün kılınmıştır. Karışıklığı önlemek için, numaralı (isimsiz) geriye başvurular yoksayılmaktadır. Bunların yerine isimli geriye başvurular kullanılmalıdır.

<LocationMatch "^/combined/(?<sitename>[^/]+)">
    require ldap-group cn=%{env:MATCH_SITENAME},ou=combined,o=Example
</LocationMatch>

Ayrıca bakınız:

• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.

LogLevel Yönergesi

LogLevel yönergesi hata günlüklerine kaydedilen hata iletilerinde hangi ayrıntılara yer verileceğini belirler (ErrorLog yönergesine bakınız). En yüksek önem derecesinden başlayarak olası seviye değerleri aşağıda sıralanmıştır:

Belli bir seviye belirtildiğinde daha yüksek seviyeden iletiler de raporlanır. Örneğin, LogLevel info belirtildiğinde notice ve warn günlük seviyelerinin iletileri ayrıca raporlanacaktır.

En az crit seviyesinin kullanılması önerilir.

Örnek:

LogLevel notice

Bir modül ismi olmaksızın bir seviye belirtmek seviyeyi bu seviyedeki tüm modüller için sıfırlayacaktır. Bir seviyyi bir modül ismiyle birlikte belirtmek seviyeyi sadece bu modül için sıfırlayacaktır. Modül ismi olarak, modülün kaynak dosyası ismini, modül kimliği veya _module sonekli modül ismi belirtmek mümkündür. Yani, aşağıdaki üç belirtim eşdeğerdedir:

LogLevel info ssl:warn
LogLevel info mod_ssl.c:warn
LogLevel info ssl_module:warn

Ayrıca seviyeyi dizin bağlamında değiştirmek de mümkündür:

LogLevel info
<Directory "/usr/local/apache/htdocs/app">
  LogLevel debug
</Directory>

Ayrıca bakınız:

• ErrorLog
• ErrorLogFormat
• Apache HTTP Server Log Files

MaxKeepAliveRequests Yönergesi

MaxKeepAliveRequests yönergesi KeepAlive etkinken bağlantı başına izin verilecek istek sayısını sınırlar. Değer olarak 0 belirtilirse istek sayısı sınırsız olur. Sunucu başarımını yüksek tutmak için yüksekçe bir değer belirtmenizi öneririz.

Örnek:

MaxKeepAliveRequests 500

MaxRangeOverlaps Yönergesi

MaxRangeOverlaps yönergesi, sunucunun istemciye göndermeye gönüllü olacağı üst üste binen HTTP Range'lerinin sayısını sınırlar. İzin verilenden daha fazlası istenmişse özkaynağın tamamı döndürülür.

default

Üst üste binen HTTP Range'lerinin sayısını derleme sırasında belirlenen öntanımlı 20 değeriyle sınırlar.

none

Üst üste binen Range başlıkları yoksayılır.

unlimited

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı üst üste binen HTTP Range'lerinin sayısı sınırlanmaz.

aralık sayısı

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı üst üste binen HTTP Range'lerinin azami sayısını ifade eden pozitif bir tamsayı.

MaxRangeReversals Yönergesi

The MaxRangeReversals yönergesi, sunucunun istemciye göndermeye gönüllü olacağı ter sıralı HTTP Range'lerinin sayısını sınırlar. İzin verilenden daha fazlası istenmişse özkaynağın tamamı döndürülür.

default

Ters sıralı HTTP Range'lerinin sayısını derleme sırasında belirlenen öntanımlı 20 değeriyle sınırlar.

none

Ters sıralı Range başlıkları yoksayılır.

unlimited

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı ters sıralı HTTP Range'lerinin sayısı sınırlanmaz.

aralık-sayısı

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı ters sıralı HTTP Range'lerinin azami sayısını ifade eden pozitif bir tamsayı.

MaxRanges Yönergesi

MaxRanges yönergesi, sunucunun istemciye göndermeye gönüllü olacağı HTTP Range'lerinin sayısını sınırlar. İzin verilenden daha fazlası istenmişse özkaynağın tamamı döndürülür.

default

HTTP Range'lerinin sayısını derleme sırasında belirlenen öntanımlı 200 değeriyle sınırlar.

none

Range başlıkları yoksayılır.

unlimited

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı HTTP Range'lerinin sayısı sınırlanmaz.

aralık-sayısı

Sunucunun sağlamaya gönüllü olacağı HTTP Range'lerinin azami sayısını ifade eden pozitif bir tamsayı.

MergeTrailers Yönergesi

Bu yönerge HTTP Trailer alanlarının dahili HTTP başlıklarına kopyalanıp kopyalanmayacağını belirler. Kopyalama işlemi istek gövdesi tamamen alındığında gerçekleşir, çoğu başlık işleminin çok sonra istek başlıklarını inceleme veya değiştirme şansı olur.

Bu seçenek, Trailer alanlarını daima kopyalayan 2.4.11 öncesi dağıtımlarla uyumluluk için vardır.

Mutex Yönergesi

Mutex yönergesi httpd ve diğer modüllerin özkaynaklara erişimi dizgeleştirmekte kullandıkları mekanizmanın yanında isteğe bağlı olarak kilit dosyasının yerini belirler. İlk değiştirge olarak default belirtilirse tüm mutekslerin ayarları değişir; ikinci değiştirge olarak bir muteks ismi belirtilirse (aşağıdaki tabloya bakın) yalnızca bu muteksin öntanımlıları değişir.

Mutex yönergesi genelde aşağıdaki istisnai durumlarda kullanılır:

• İşlevsel veya başarımsal bir soruna sahip APR tarafından öntanımlı mekanizma seçildiği takdirde muteks mekanizmasını değiştirmek için
• Öntanımlı dizin, kilitlemeyi desteklemediği takdirde dosya tabanlı muteksler tarafından kullanılan dizini değiştirmek için

Kullanılabilen muteks mekanizmaları:

• default | yes

  APR tarafından saptanan öntanımlı kilitleme gerçeklenimini seçer. Öntanımlı kilitleme gerçeklenimi httpd -V seçeneği ile çalıştırılarak öğrenilebilir.

• none | no

  Muteksi etkin şekilde iptal eder. Buna bir mutekste izin verilebilmesi için modülün bunun geçerli bir seçim olduğunu belirtmesi gerekir. Daha fazla bilgi için modül belgelerini inceleyin.

• posixsem

  POSIX semaforuna dayalı bir muteks çeşididir.

  Uyarı

  Süreçteki bir evre muteks parçalama arızalarını tutuyorsa, httpd'nin çökmesi sonucu, semafor sahipliği geri kazanılmaz.

• sysvsem

  SystemV IPC semaforuna dayalı bir muteks çeşididir.

  Uyarı

  Semafor geri kazanılmadan süreçler çökerse SysV semaforlarının "sızıntı" yapması mümkündür.

  Güvenlik

  Semafor API'si, HTTP sunucusu ile aynı kullanıcı kimliği altında çalışan bir CGI (örn, suexec veya cgiwrapper gibi bir araç kullanmıyorsanız bütün CGI'ler) tarafından hizmet reddi saldırısı yapılmasına izin verir.

• sem

  POSIX ve SystemV IPC semaforları arasından kullanılabilir "en iyi" semafor gerçeklenimini seçer.

• pthread

  Süreç çaprazlamalı POSIX evre mutekslerine dayalı bir muteks çeşididir.

  Uyarı

  Çoğu sistemde, bir çocuk süreç bu gerçeklenim tarafından kullanılan bir muteksi tutarken olağandışı bir şekilde sonlanırsa httpd donar ve isteklere yanıt vermeyi durdurur. Bu olduğunda sunucuyu bu durumdan kurtarmak için elle yeniden başlatmak gerekir.

  Bu duruma karşı bir mekanizma sağlayan Solaris dikkate değer bir istisnadır. Bu mekanizma, bir muteksi tutan bir çocuk süreç olağandışı bir şekilde sonlandıktan sonra muteksin kurtarılmasını sağlar.

  Sisteminiz pthread_mutexattr_setrobust_np() işlevini sağlıyorsa pthread seçeneğini rahatça kullanabilirsiniz.

• fcntl:/path/to/mutex

  Muteks olarak fcntl() işlevini ve fiziksel bir (lock-) dosyasını kullanan bir muteks çeşididir.

  Uyarı

  Bu mekanizmaya dayalı çok sayıda muteks, çok evreli ve çok süreçli ortamlarda kullanıldığında, örneğin Solaris'te olduğu gibi fcntl() evrelerden bihaberse, geçerli muteks işlemlerinde donma hataları (EDEADLK) raporlanabilir.

• flock:/path/to/mutex

  flock() işlevinin dosya kilitlemeyi sağlaması dışında fcntl:/path/to/mutex yöntemine benzer.

• file:/path/to/mutex

  fcntl ve flock arasından kullanılabilir "en iyi" dosya kilitleme gerçeklenimini seçer.

Çoğu mekanizma, yalnız kendilerini destekleyen platformlarda APR tarafından da destekleniyorsa kullanılabilir. Tüm platformlarda kullanılamayan mekanizmalar posixsem, sysvsem, sem, pthread, fcntl, flock ve file mekanizmalarıdır.

fcntl ve flock dosya tabanlı mekanizmaları ile bir yol sağlandığı takdirde bu, kilit dosyasının oluşturulacağı dizindir. Öntanımlı dizin, httpd'nin çalışma anı dizini ServerRoot'a görelidir. /path/to/mutex için daima bir yerel diskteki dosya sistemi kullanılır, asla NFS- veya AFS gibi bir ağ dosya sistemi kullanılmaz. Dosya ismi daima muteks ismi ile başlar, buna modül tarafından sağlanan isteğe bağlı bir aşama dizgesi eklenebilir, OmitPID değeri belirtilmemişse httpd ebeveyn sürecinin süreç kimliği buna eklenerek dosya ismi eşsiz kılınır. Böylece, çok sayıda httpd süreci aynı kilit dosyası dizinini paylaştığı durumda çakışmalar önlenmiş olur. Örneğin, muteks ismi mpm-accept ise ve kilit dosyası dizini /var/httpd/locks ise ve ebeveyn süreç kimliği 12345 ise bu httpd sürecine ait kilit dosyası ismi /var/httpd/locks/mpm-accept.12345 olurdu.

httpd ve birlikte dağıtılan modüller tarafından kullanılan mutekslerin isimleri:

OmitPID seçeneği, httpd ebeveyn süreç kimliğinin kilit dosyası ismine eklenmesini engeller.

Aşağıdaki örnekte, mpm-accept muteksinin mekanizmasının derleme sırasındaki öntanımlısı, kilit dosyasının oluşturulacağı dizinin /var/httpd/locks olarak belirtildiği fcntl mekanizmasıyla değiştirilmektedir.Tüm diğer mutekslerin derleme anı öntanımlı mekanizması ise sysvsem ile değiştirilmektedir.

Mutex sysvsem default
Mutex fcntl:/var/httpd/locks mpm-accept

NameVirtualHost Yönergesi

2.3.11 öncesinde, NameVirtualHost yönergesi, isme dayalı sanal konaklar için belli bir IP adresi ve port çiftini sunucuya tanıtmak için gerekliydi. 2.3.11 ve sonrasında, bir IP adresi ve port çifti her zaman çok sayıda sanal konakta kullanılabilmekte, isme dayalı sanal barındırma bu adres için özdevinimli olarak etkin kılınmaktadır.

Bu yönerge şu an etkisizdir.

Ayrıca bakınız:

• Apache Sanal Konak Belgeleri

Options Yönergesi

Options yönergesi belli bir dizinde hangi sunucu özelliklerinin etkin olacağını (veya olmayacağını) belirler.

seçenek olarak hiçbir ek özellik etkin olmayacaksa None, aksi takdirde aşağıdakilerden biri veya bir kaçı belirtilir:

All

MultiViews hariç tüm seçenekler.

ExecCGI

mod_cgi kullanan CGI betiklerinin çalışmasına izin verilir.

FollowSymLinks

Sunucu bu dizindeki sembolik bağları izler. Bu öntanımlıdır.

Sembolik bağlar izlense bile <Directory> bölümleriyle eşleşen dosya yolları değiştirilmez.

FollowSymLinks ve SymLinksIfOwnerMatch Options sadece <Directory> bölümlerinde veya .htaccess dosyaları içinde çalışır.

Sembolik bağ sınamaları, atlatılabilir yarış koşullarına konu olduğundan bu seçeneğin yokluğu bir güvenlik sınırlaması olarak değerlendirilmemelidir.

Includes

mod_include tarafından sağlanan sunucu taraflı içeriklere izin verilir.

IncludesNOEXEC

Sunucu taraflı içeriklere izin verilir fakat #exec cmd ve #exec cgi iptal edilir. Ancak, ScriptAlias’lı dizinlerdeki CGI betikleri için #include virtual hala mümkün olacaktır.

Indexes

İstenen URL bir dizin ile eşleşiyorsa ve bu dizin için bir DirectoryIndex (index.html gibi) belirtilmemişse mod_autoindex bu dizinin biçimlenmiş bir listesini döndürecektir.

MultiViews

mod_negotiation kullanılarak içerik uzlaştırmalı çok görünümlü içeriğe izin verilir.

Bilgi

mod_negotiation karşılaştırmak değerlendirmek için gerçek özkaynaklara ihtiyaç duyduğundan <Directory> yönergesinde belirtilendan farklı bir yer ayarlanırsa bu seçenek yoksayılır.

SymLinksIfOwnerMatch

Sunucu sembolik bağları sadece sembolik bağın hedefi ile bulunduğu dizinin sahibinin aynı kullanıcı olması halinde izleyecektir.

FollowSymLinks ve SymLinksIfOwnerMatch Options sadece <Directory> bölümlerinde veya .htaccess dosyaları içinde çalışır.

Sembolik bağ sınamaları, atlatılabilir yarış koşullarına konu olduğundan bu seçenek bir güvenlik sınırlaması olarak değerlendirilmemelidir.

Normalde, bir dizine çok sayıda Options uygulanabilirse de, dizine en uygun olanı uygulanıp diğerleri yok sayılır; seçenekler katıştırılmaz (bkz, Bölümler Nasıl Katıştırılır?). Bununla birlikte, önüne bir + veya - simgesi konmuş seçenekler varsa, o seçenekler katıştırılır. Önüne + konmuş seçenekler mevcutlara eklenirken - konmuş seçenekler silinir.

Örneğin, + ve - imleri olmaksızın,

<Directory "/web/docs">
  Options Indexes FollowSymLinks
</Directory>

<Directory "/web/docs/spec">
  Options Includes
</Directory>

yapılandırmasıyla /web/docs/spec dizininde sadece Includes seçeneği etkin olacaktır. Bununla birlikte, ikinci Options yönergesinde + ve - imleri kullanılırsa,

<Directory "/web/docs">
  Options Indexes FollowSymLinks
</Directory>

<Directory "/web/docs/spec">
  Options +Includes -Indexes
</Directory>

yapılandırmasıyla /web/docs/spec dizininde FollowSymLinks ve Includes seçenekleri etkin olacaktır.

Herhangi bir başka değer belirtilmedikçe FollowSymlinks öntanımlıdır.

Protocol Yönergesi

Bu yönerge dinlenen belli bir soket için kullanılacak protokolü belirler. Belirtilen protokol bir isteği hangi modülün ele alacağını ve AcceptFilter yönergesiyle yapılan özel eniyilemelere uygulanacak protokolü belirler.

Bir protokol belirtme ihtiyacını sadece standartdışı portlarda çalışıyorsanız duyarsınız. Aksi takdirde, http protokolünün port 80'i, https'in ise 443'ü kullandığı varsayılır.

Örneğin, https'i standartdışı bir portta çalıştırmak isterseniz protokolü şöyle belirtebilirsiniz:

Protocol https

Protokolü Listen yönergesini kullanarak da belirtebilirsiniz.

Ayrıca bakınız:

• AcceptFilter
• AcceptFilter
• Listen

Protocols Yönergesi

Bu yönerge bir sunucu/sanal konak için kullanılabilecek protokolleri belirtmekte kullanılır. Bu liste, bir istemcinin bir sanal konak veya sunucu ile uzlaşabilmesini sağlayan prokolleri belirler.

Bir sanal konak veya sunucuda kullanılabilecek protolleri çeşitlendirmek isterseniz bu protokolleri belirtmeniz gerekir. 1.0 ve 0.9 istemcilerle uyumlu olan http/1.1 protokolü öntanımlıdır.

Örneğin, bir sunucunun TLS'li HTTP/2 protokolünü desteklemesini şöyle sağlayabilirsiniz:

Protocols h2 http/1.1

Geçerli protokoller, http ve https bağlantıları için http/1.1 htps bağlantıları için h2 ve http bağlantıları için h2c protokolleridir. Modüller başka protokollerin de etkinleştirilmesini gerektirebilir.

Kullanımından vazgeçilmiş protokollerin silinmesi gerekmez. Böyle protokol isimleri basitçe yoksayılır.

Ana sunucu için belirtilen protokoller, kendi protokol yönergesi olmayan sanal konaklar için de geçerlidir. Diğer yandan sanal konaklarda protokol belirtilmesi ana sunucuda belirtien protollerin bu sanal konaklarda geçersiz olmasına sebep olur.

Ayrıca bakınız:

• ProtocolsHonorOrder

ProtocolsHonorOrder Yönergesi

Sunucuda Protocols yönergesinde listelemiş protokollerin mi yoksa istemcinin protokol listesinin mi öncelikli olacağı bu yönerge ile belirtilir.

Off belirtilirse, istemcinin protokol listesi sunucu yapılandırmasındaki sıralamanın önüne geçer.

ProtocolsHonorOrder yönergesine on belirtilirse (öntanımlıdır), istemicinin protokol sıralaması dikkate alınmaz ve protokol uzlaşımının sonucunu sunucu ayarlarındaki sıralama belirler.

Ayrıca bakınız:

• Protocols

QualifyRedirectURL Yönergesi

Bu yönergenin belgesi henüz Türkçeye çevrilmedi. Lütfen İngilizce sürümüne bakınız.

RLimitCPU Yönergesi

1 veya 2 değer alır. İlk değer bütün süreçler için sanal özkaynak sınırını, ikinci değer ise kesin özkaynak sınırını belirler. İki değer de birer sayı olabileceği gibi bu sınırın işletim sistemi yapılandırmasında izin verilen üst sınıra ayarlanacağını belirtmek üzere max olabilir. Kesin özkaynak sınırını yükseltmek için sunucunun root olarak veya sistem açılışı sırasında çalıştırılması gerekir.

Bu sınırlar Apache httpd’nin kendi alt süreçlerine değil, isteklere yanıt verirken Apache httpd alt süreçlerinin çatalladıkları süreçlere uygulanır. Bunlar CGI betikleri ve SSI çalıştırma komutları olabilir fakat borulu günlük kaydı gibi ana Apache httpd süreci tarafından çatallanmış süreçler olmazlar.

İşlemci özkaynak sınırları saniye cinsinden ifade edilir.

Ayrıca bakınız:

• RLimitMEM
• RLimitNPROC

RLimitMEM Yönergesi

1 veya 2 değer alır. İlk değer bütün süreçler için sanal özkaynak sınırını, ikinci değer ise kesin özkaynak sınırını belirler. İki değer de birer sayı olabileceği gibi bu sınırın işletim sistemi yapılandırmasında izin verilen üst sınıra ayarlanacağını belirtmek üzere max olabilir. Kesin özkaynak sınırını yükseltmek için sunucunun root olarak veya sistem açılışı sırasında çalıştırılması gerekir.

Bu sınırlar Apache httpd’nin kendi alt süreçlerine değil, isteklere yanıt verirken Apache httpd alt süreçlerinin çatalladıkları süreçlere uygulanır. Bunlar CGI betikleri ve SSI çalıştırma komutları olabilir fakat borulu günlük kaydı gibi ana Apache httpd süreci tarafından çatallanmış süreçler olmazlar.

Bellek özkaynak sınırları süreç başına bayt sayısı olarak ifade edilir.

Ayrıca bakınız:

• RLimitCPU
• RLimitNPROC

RLimitNPROC Yönergesi

1 veya 2 değer alır. İlk değer bütün süreçler için sanal özkaynak sınırını, ikinci değer ise kesin özkaynak sınırını belirler. İki değer de birer sayı olabileceği gibi bu sınırın işletim sistemi yapılandırmasında izin verilen üst sınıra ayarlanacağını belirtmek üzere max olabilir. Kesin özkaynak sınırını yükseltmek için sunucunun root olarak veya sistem açılışı sırasında çalıştırılması gerekir.

Bu sınırlar Apache httpd’nin kendi alt süreçlerine değil, isteklere yanıt verirken Apache httpd alt süreçlerinin çatalladıkları süreçlere uygulanır. Bunlar CGI betikleri ve SSI çalıştırma komutları olabilir fakat borulu günlük kaydı gibi ana Apache httpd süreci tarafından çatallanmış süreçler olmazlar.

Süreç sayısı sınırı kullanıcı başına süreç sayısına sınırlama getirir.

Ayrıca bakınız:

• RLimitMEM
• RLimitCPU

ScriptInterpreterSource Yönergesi

Bu yönerge Apache httpd’nin CGI betiklerini çalıştıracak yorumlayıcıyı nasıl tespit edeceğini belirler. Script öntanımlı olup Apache httpd’nin yorumlayıcı olarak betiğin diyezli ünlem satırında (#! ile başlayan ilk satır) belirtilen yorumlayıcıyı kullanacağını belirtir. Win32 sistemlerinde bu satır genellikle şöyledir:

#!C:/Perl/bin/perl.exe

perl yorumlayıcının yeri PATH değişkeninde kayıtlı ise şöyle de olabilir:

#!perl

ScriptInterpreterSource Registry değeri ise betik dosyası uzantısının (.pl gibi) Windows Sicili içindeki HKEY_CLASSES_ROOT ağacında arama yapmak için bir arama anahtarı olarak kullanılmasını sağlar. Betik dosyasını çalıştırmak için tanımlanmış komutu bulmak için Shell\ExecCGI\Command yoluna, orada yoksa Shell\Open\Command yoluna bakılır. İkisi de yoksa son çare olarak Script seçeneğinin davranışına dönülür.

Registry-Strict seçeneği Apache HTTP Sunucusunun 2.0 sürümünde yeni olup Registry seçeneğinin yaptığını Shell\ExecCGI\Command yolu için yapar. ExecCGI sistem tarafından bilinen bir anahtar olmadığından Windows Siciline elle kaydedilmesi gerekir ve dolayısıyla sisteminiz üzerinde istenmeyen program çağrılarına sebep olmaz.

SeeRequestTail Yönergesi

mod_status modülü ExtendedStatus On ile işleme alınan asıl isteği gösterir. Tarihsel amaçlarla, isteğin sadece 63 karakteri gösterme amacıyla saklanır. Bu yönerge ilk 63 karakterin mi (önceki davranış ve öntanımlı durum) yoksa son 63 karakterin mi saklanacağını belirler. Bu, şüphesiz, isteğin uzunluğu 64 karakter veya daha fazlaysa uygulanabilirdir.

Apache httpd'ye gelen istek GET /disk1/storage/apache/htdocs/images/imagestore1/food/apples.jpg HTTP/1.1 ise mod_status şunu gösterir:

ServerAdmin Yönergesi

ServerAdmin yönergesi, sunucunun bir hata durumunda istemciye döndüreceği hata iletilerinde içereceği iletişim adresini belirtmek için kullanılır. Eğer httpd sağlanan değerin bir URL olmadığını saptarsa değerin bir eposta adresi olduğuna hükmeder ve önüne mailto: getirerek onu bir hiper bağ hedefi olarak kullanır. Çoğu CGI betiği bir eposta adresi belirtildiği kabulünü yaptığından değer olarak bir URL değil bir eposta adresi belirtmeniz önerilir. Eğer bir URL belirtecekseniz hedef sizin denetiminizde olan başka bir sunucuda bulunmalıdır, yoksa kullanıcılar hata durumunda bu adrese erişemeyebilirler.

Kullanıcıların sunucu hakkında konuşurken isminizden bahsetmemeleri için burada belirtilecek adresin sırf bu işe adanmış bir adres olması daha iyidir. Örnek:

ServerAdmin [email protected]

ServerAlias Yönergesi

ServerAlias yönergesi, istekleri isme dayalı sanal konaklarla eşleştirilirken kullanılacak konak adları için başka isimler belirtebilmeyi sağlar. ServerAlias dosya adı kalıp karakterleri içerebilir.

<VirtualHost *:80>
  ServerName server.example.com
  ServerAlias server server2.example.com server2
  ServerAlias *.example.com
  UseCanonicalName Off
  # ...
</VirtualHost>

İsme dayalı sanal konaklardan en iyi eşleşme kümesinde olanlar yapılandırmada göründükleri sıraya göre işleme sokulur. Joker kullanımları arasında fark gözetilmeksizin ServerName veya ServerAlias yönergesi eşleşen ilk sanal konak kullanılır.

VirtualHost bölümü içindeki isimlerin sırası (jokersiz) ServerAlias yönergesindeki gibi ele alınır.

Ayrıca bakınız:

• UseCanonicalName
• Apache HTTP Sunucusu Sanal Konak Belgeleri

ServerName Yönergesi

ServerName yönergesi, sunucunun kendini betimlemekte kullanacağı şema, konak adı ve port değerlerini belirler. Bu, yönlendirme URL’leri oluşturulurken kullanılır.

Ek olarak, isme dayalı sanal konaklar kullanılırken bir sanal konağı eşsiz bir şekilde betimlemek için de ServerName kullanılır (muhtemelen ServerAlias ile birlikte).

Örneğin, HTTP sunucusunun barındırıldığı makinenin ismi mail.example.com olduğu halde makinenin bir de www.example.com diye bir de DNS rumuzu varsa ve HTTP sunucunuzun bu rumuzla kendini özdeşleştirmesini isterseniz bunu şöyle belirtebilirsiniz:

ServerName www.example.com

ServerName yönergesi sunucu tanımının içinde herhangi bir yerde görünebilirse de her göründüğü yerde bir öncekini iptal eder.

Bir ServerName ataması yapılmamışsa sunucu istemciye görünen sunucu ismi için IP adresine bir ters DNS sorgusu yapacaktır.

ServerName yönergesinde bir port belirtilmediği takdirde sunucu, isteğin geldiği portu kullanacaktır. Öngörülebilirlik ve güvenilirlik açısından en iyisi ServerName yönergesini kullanarak açıkça bir konak ismi ve port belirtmektir.

İsme dayalı sanal konaklar kullanıyorsanız, <VirtualHost> bölümü içindeki ServerName yönergesi, isteğin Host: başlığında bu sanal konakla eşleşecek konak ismini belirler.

Bazen sunucu, bir ters vekil, yük dengeleyici veya SSL yük aktarım uygulaması gibi bir aygıtın arkasında çalışır. Böyle durumlarda sunucunun kendine yönelik URL’leri doğru üretebildiğinden emin olmak için ServerName yönergesinde istemcinin bağlanacağı https:// şeması ve port numarası belirtilir.

Sunucunun kendine yönelik URL’lerin belirtilen portu içerip içermediğini veya istemcinin yaptığı istekte belirtilen port numarasının verilip verilmediğinin saptamasını sağlayan (örneğin, mod_dir modülü tarafından) ayarlar için UseCanonicalName ve UseCanonicalPhysicalPort yönergelerinin açıklamalarına bakınız.

Ayrıca bakınız:

• DNS ile ilgili konular ve Apache HTTP Sunucusu
• Apache HTTP Sunucusu Sanal Konak Belgeleri
• UseCanonicalName
• UseCanonicalPhysicalPort
• ServerAlias

ServerPath Yönergesi

ServerPath yönergesi isme dayalı sanal konaklarda kullanmak için konağa meşru bir URL yolu belirler.

Ayrıca bakınız:

• Apache HTTP Sunucusu Sanal Konak Belgeleri

ServerRoot Yönergesi

ServerRoot yönergesi sunucu yapılandırmasını içeren dizinin yerini belirtir. Genellikle conf/ ve logs/ gibi alt dizinler içerir. Include, LoadModule gibi diğer yapılandırma yönergelerindeki göreli yollar bu dizine göre ele alınır.

ServerRoot "/home/httpd"

ServerRoot için öntanımlı yer configure betiğinin --prefix seçeneği ile değiştirilebilir ve sunucunun çoğu üçüncü parti dağıtıcısı öntanımlı yeri yukardakilerden farklı bir yere ayarlar.

Ayrıca bakınız:

• httpd için -d seçeneği
• ServerRoot dizininin erişim izinlerinin nasıl ayarlanması gerektiğini öğrenmek için güvenlik ipuçları

ServerSignature Yönergesi

ServerSignature yönergesi, sunucu tarafından üretilen belgelerin (hata iletileri, mod_proxy ftp dizin listeleri, mod_info çıktısı, vs.) altındaki dipnot satırını yapılandırabilmenizi sağlar. Böyle bir dipnot satırın istenmesinin sebebi vekil zincirlerinde istemciye dönen hata iletisinin aslında hangi sunucu tarafından üretildiğini kullanıcıya bildirmektir.

Off değeri öntanımlı değer olup dipnot satırının gösterilmemesini sağlar (Apache-1.2 ve öncesi ile uyumluluk). On değeri, sunucu sürüm numarası ve hizmeti sunan sanal konağın isminden (ServerName) oluşan bir dipnot satırı oluşturulmasını sağlar; EMail değeri bu ikisine ek olarak satıra ServerAdmin ile belirtilen adres için bir "mailto:" bağı ekler.

2.0.44 sürümünden beri sunucu sürüm numarasının ayrıntıları ServerTokens yönergesi ile belirlenmektedir.

Ayrıca bakınız:

• ServerTokens

ServerTokens Yönergesi

Bu yönerge Server HTTP yanıt başlığı alanında istemcilere sunucunun işletim sistemi, sunucuyla derlenmiş modüller, vs. hakkında bilgi verilip verilmeyeceğini belirler.

ServerTokens Full (veya belirtilmezse)

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache/2.4.2 (Unix) PHP/4.2.2 MyMod/1.2

ServerTokens Prod[uctOnly]

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache

ServerTokens Major

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache/2

ServerTokens Minor

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache/2.4

ServerTokens Min[imal]

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache/2.4.2

ServerTokens OS

Sunucu şunu gönderir (örnek): Server: Apache/2.4.2 (Unix)

Bu ayarlama sunucunun tamamını etkiler ve her sanal konak için farklılaştırılamaz.

2.0.44 sürümünden itibaren bu yönerge ServerSignature yönergesi tarafından sunulan bilgiyi de etkilemektedir.

Ayrıca bakınız:

• ServerSignature

SetHandler Yönergesi

Bir .htaccess dosyasına veya bir <Directory> ya da <Location> bölümüne yerleştirildiğinde, eşleşen tüm dosyaların, ismi eylemci-ismi ile belirtilen eylemci tarafından çözümlenmesine sebep olur. Örneğin, bir dizin içindeki bütün dosyaların, uzantılarına bakılmaksızın birer imagemap kural dosyası olarak çözümlenmesini istersiniz, bu dizin içindeki bir .htaccess dosyasına şöyle bir satır koyabilirsiniz:

SetHandler imap-file

Başka bir örnek: http://localhost/status gibi bir istek yapıldığında sunucunun bir durum bilgisi göstermesi için apache2.conf dosyasına şöyle bir satır koyabilirsiniz:

<Location "/status">
  SetHandler server-status
</Location>

Bu yönergeyi ayrıca, belli bir dosya uzantısına sahip dosyalara uygun bir eylemci atamak için de kullanabilirsiniz. örnek:

<FilesMatch "\.php$">
    SetHandler application/x-httpd-php
</FilesMatch>

Evvelce tanımlanmış bir SetHandler yönergesini None değeriyle geçersiz hale getirebilirsiniz.

Ayrıca bakınız:

• AddHandler

SetInputFilter Yönergesi

SetInputFilter yönergesi, istemci isteklerini ve sunucu tarafından alındığı takdirde POST girdisini işleyecek süzgeç veya süzgeçleri belirler. Bu, diğer AddInputFilter yönergeleri dahil evvelce tanımlanmış süzgeçlere eklenir.

Birden fazla süzgeç belirtilmek istenirse birbirlerinden noktalı virgüllerle ayrılmalı ve çıktıyı işleyecekleri sıraya uygun olarak sıralanmalıdırlar.

Ayrıca bakınız:

• Süzgeçler belgesi

SetOutputFilter Yönergesi

SetOutputFilter yönergesi, istemciye gönderilmeden önce sunucunun yanıtlarını işleyecek süzgeçleri belirler. Bu, diğer AddOutputFilter yönergeleri dahil evvelce tanımlanmış süzgeçlere eklenir.

Örneğin, aşağıdaki yapılandırma ile /www/data/ dizinindeki bütün dosyalar sunucu taraflı içerik kapsamında ele alınacaktır.

<Directory "/www/data/">
  SetOutputFilter INCLUDES
</Directory>

Birden fazla süzgeç belirtilmek istenirse birbirlerinden noktalı virgüllerle ayrılmalı ve çıktıyı işleyecekleri sıraya uygun olarak sıralanmalıdırlar.

Ayrıca bakınız:

• Süzgeçler belgesi

TimeOut Yönergesi

TimeOut yönergesi Apache httpd’nin aşağıdaki durumlarda G/Ç için bekleyeceği süreyi belirler:

1. Veriyi istemciden okurken, okuma tamponu boş olduğu takdirde bir TCP paketinin gelmesini bekleyeceği süre.
2. Veriyi istemciye yazarken, gönderme tamponu dolu olduğu takdirde bir paket alındısı için beklenecek süre.
3. mod_cgi modülünde, bir CGI betiğinden çıktı için beklenecek süre.
4. mod_ext_filter modülünde, bir süzme işleminden çıktı almak için beklenecek süre.
5. mod_proxy modülünde, ProxyTimeout yönergesi yapılandırılmamışsa öntanımlı zaman aşımı değeri.

TraceEnable Yönergesi

Bu yönerge çekirdek ve vekil (mod_proxy) sunucuların her ikisi için öntanımlı TRACE davranışını değiştirir. Öntanımlı olan TraceEnable on ile RFC 2616’dan kaynaklanan ve isteğe herhangi bir istek gövdesinin eşlik etmesine izin vermeyen TRACE isteklerine izin verilir. TraceEnable off ile çekirdek ve vekil (mod_proxy) sunucuların her ikisi de TRACE isteklerine yanıt olarak bir 405 (Yönteme izin verilmiyor) hatası döndürür.

TraceEnable extended ile sadece sınama ve tanı koyma amaçlarına yönelik olarak istek gövdelerine izin verilir. Asıl sunucu istek gövdesini 64k ile sınırlar (Transfer-Encoding: chunked kullanılmışsa bölüm başlıkları için 8k daha). Asıl sunucu yanıt gövdesinde tüm başlıkları ve bölüm başlıklarının tamamını yansıtacaktır. Vekil sunucuda ise istek gövdesi için 64k’lık sınır yoktur.

UnDefine Yönergesi

Define yönergesinde veya httpd'nin -D seçeneğiyle belirtileni geri alır.

Bu yönerge başlatma betiklerinde -D seçeneğinin argümanını değiştirmek gerekmeksizin <IfDefine> bölümlerinin kullanımını değiştirmek için kullanılabilir.

Bu yönerge sanal konak bağlamında desteklenirken, kapsanan sanal konaklar haricinde, değişiklikleri kendisinden sonraki tüm yapılandırma yönergelerinde görünür kılar.

UseCanonicalName Yönergesi

Apache httpd‘nin çoğu durumda özüne yönelik URL‘ler (isteğin tekrar aynı sunucuya yapıldığı bir URL türü) oluşturması gerekir. UseCanonicalName On ile Apache httpd, sunucu için meşru ismi ve portu oluşturmak için ServerName yönergesinde belirtilen ismi ve portu kullanır. Bu isim CGI'lerde SERVER_NAME ve SERVER_PORT değerlerinde ve tüm özüne yönelik URL’lerde kullanılır.

UseCanonicalName Off ile Apache httpd, özüne yönelik URL’leri varsa istemci tarafından sağlanan konak ismini ve portu kullanarak oluşturur; bunlar istemci tarafından sağlanmamışsa yukarıda tanımlanan işleme başvurulur. Bu değerler, isme dayalı sanal konakları gerçekleştirirken kullanılan değerlerle aynı olup aynı istemcilerle kullanılabilir. SERVER_NAME ve SERVER_PORT CGI değişkenleri de istemci tarafından sağlanan isim ve portla oluşturulur.

Bir örnek olarak, iç ağdaki istemcilerin sunucuya www gibi bir kısa isim kullanarak bağlandığı durumu ele alırsak daha yararlı olur. Kullanıcılar bir kısa isim ve bir dizin isminden oluşan ve bir / ile sonlandırılmamış http://www/splat şeklinde bir istek yaparlarsa, Apache httpd onları http://www.example.com/splat/ adresine yönlendirecektir. Eğer kimlik doğrulama da etkinse bu kullanıcının iki defa kimlik doğrulamasına sokulmasına sebep olacaktır (bir kere www için bir kere de www.example.com için; daha fazla bilgi için SSS’ye bakınız). Fakat UseCanonicalName Off olsaydı Apache httpd isteği http://www/splat/ adresine yönlendirecekti.

UseCanonicalName DNS diye üçüncü bir seçenek daha vardır ve istek yaparken Host: başlığını kullanmayan eski istemcileri desteklemek amacıyla IP’ye dayalı sanal konaklarla kullanmak için tasarlanmıştır. Bu seçenek etkin olduğunda Apache httpd, istemciyi özüne yönelik URL’lerle doğru yere bağlamak için sunucu IP adresi üzerinde bir ters DNS sorgusu yapar.

Ayrıca bakınız:

• UseCanonicalPhysicalPort
• ServerName
• Listen

UseCanonicalPhysicalPort Yönergesi

Apache httpd‘nin çoğu durumda özüne yönelik URL‘ler (isteğin tekrar aynı sunucuya yapıldığı bir URL türü) oluşturması gerekir. Apache httpd UseCanonicalName yönergesine bağlı olarak sunucu için meşru portu oluştururken UseCanonicalPhysicalPort On ile olası port olarak istek tarafından kullanılmakta olan fiziksel portu kullanacaktır. UseCanonicalPhysicalPort Off olduğunda ise geçerli bir port numarası oluşturmak için asıl fiziksel port yerine yapılandırma bilgisi kullanılır.

Ayrıca bakınız:

• UseCanonicalName
• ServerName
• Listen

<VirtualHost> Yönergesi

<VirtualHost> ve </VirtualHost> birlikte sadece belli bir sanal konağa uygulanacak yönergeleri sarmalamakta kullanılırlar. Bir sanal konak kapsamında belirtilebilecek her yönerge kullanılabilir. Sunucu belli bir sanal konak üzerindeki bir belge için bir istek aldığında <VirtualHost> bölümünde bulunan yapılandırma yönergelerini kullanır. adres şunlardan biri olabilir, istemlik olarak ikinokta imi ve bir port numarası (veya *) eklenebilir:

• Sanal konağın IP adresi.
• Sanal konağın IP adresi için tam nitelenmiş alan adı (önerilmez).
• Tüm IP adresleri ile eşleşmek üzere * karakteri.
• * için bir takma ad olarak _default_ dizgesi.

<VirtualHost 10.1.2.3:80>
  ServerAdmin [email protected]
  DocumentRoot "/www/docs/host.example.com"
  ServerName host.example.com
  ErrorLog "logs/host.example.com-error_log"
  TransferLog "logs/host.example.com-access_log"
</VirtualHost>

İsteğe bağlı port numarasını belirtmeyi mümkün kılmak için IPv6 adresleri köşeli ayraç içine alınır. IPv6 adresi kullanılan bir örnek:

<VirtualHost [2001:db8::a00:20ff:fea7:ccea]:80>
  ServerAdmin [email protected]
  DocumentRoot "/www/docs/host.example.com"
  ServerName host.example.com
  ErrorLog "logs/host.example.com-error_log"
  TransferLog "logs/host.example.com-access_log"
</VirtualHost>

Her sanal konağın ya farklı bir IP adresi ve port ile ya da farklı bir konak ismiyle eşleşmesi gerekir. Birinci durumda sunucu makinesinin çok sayıda adresten IP paketleri kabul edecek şekilde yapılandırılması gerekir. (Eğer makinede çok sayıda ağ arabirimi yoksa bu, işletim sistemi desteklediği takdirde ifconfig alias komutuyla sağlanabilir.)

Her <VirtualHost> bloku içinde bir ServerName yönergesi mutlaka olmalıdır. Yokluğu halinde "ana" sunucu yapılandırmasındaki ServerName miras alınacaktır.

Bir istek alındığında, sunucu isteği, sadece yerel IP adresi ve port çiftine dayalı en iyi eşleşen ilk <VirtualHost> bölümüne eşler. Joker kullanmayanlar daha yüksek önceliğe sahiptir. IP ve port çiftine dayalı bir eşleşme bulunamazsa istek için ana sunucu yapılandırması kullanılır.

En iyi eşleşen IP adresi ve port çiftini birden fazla sanal konak kullanıyorsa sunucu bu sanal konaklar (liste) arasından istenen konak ismiyle en iyi eşleşeni seçer. Eşleşen hiçbir isme dayalı sanal konak yoksa listedeki IP adresi ile eşleşen ilk sanal konak kullanılır. Bunun sonucu olarak, belirtilen IP adresi ve port çifti için listedeki ilk sanal konak, bu IP adresi ve port çifti için öntanımlı sanal konaktır.

Ayrıca bakınız:

• Apache HTTP Sunucusu Sanal Konak Belgeleri
• DNS ile İlgili Konular ve Apache HTTP Sunucusu
• Apache HTTP Sunucusunun belli adresleri ve portları dinlemek üzere yapılandırılması
• Bir istek alındığında farklı yapılandırma bölümlerinin nasıl bir arada ele alındığının açıklaması için <Directory>, <Location> ve <Files> bölümleri nasıl çalışır? belgesine bakınız.